An'sızın

Öyle bir ’an’ geliyor ki,
Çok iyi an’lýyorum,
Zamandan bir parça olmadýðýný.

Mesela,
Bir ’aradayýz,
Göz göze gelip,
El ele koþarak edilen dansýmýzda,
Fizik kurallarýna takýlýyoruz.
Düþüyoruz da,
Hiç bakmýyoruz arkamýza.
Gülüyoruz öylece,
Ellerin ellerimde.

Birden bir karartý,
Çöküyor üzerimize.
"Elimde elimizde olmayan sebepler...",
Karanlýðý evirip býrakýyorsun bana,
"Var." diyorsun.
Ve gözlerini göremeyince anlýyorum ki,
Gidiyorsun.

Gözüm yaþarýyor,
Ben yaþýyorum.

Zaman geçtikçe,
Sen geçip gidiyorsun.
Öyle anlar geliyor ki;
Sen gelmiyorsun.

Gözüm yaþarýyor,
Ben yaþlanýyorum.

Küçük çocuklarýn,
Ulaþamayacaðý yerlerde saklanmalý,
Çünkü maazallah,
Zaman her þeyin ilacý.

| Emrah Nargöz | 20 Ekim 2012 Cumartesi | 16:40
Sosyal Medyada Paylaşın: