Gene Yollardayým,
Gidiyorum.
Bilmediðim, Görmediðim diyarlara.
Nasýl geldiysem bu dünyaya,
Yine öyle, yalnýz ve sessiz.
Gidiyorum.
Tarifsiz bir hüzün var içimde.
Nedendir bilmiyorum.
Ýstemsiz bakýyorum arkama,
Her yolculuðumda,
Uðurlayan var mý diye.
Belki bir el, bir çift göz umudu ile
Yalnýz olduðumu bildiðim halde
Hep bakýyorum.
Sonrada dönüp kaderime gidiyorum.
Ýsterdim ki dönüþü olmayan bu yollarda
Sarýlýp vedalaþacak bir sevenim.
Yada gittiðim yerlerde beni bir bekleyenim.
Bu yalnýzlýk yoruyor, zayýflatýyor.
Bütün gençliðim bu yollarda geçiyor.
Gene yalnýz, gene sevdasýz
Yeni yollara gitmek için, bekliyorum.
Ve zamaný geldiðinde gene yalnýz bir baþýma
Nasýl geldiysem
Yine ayný þekilde, gidiyorum.
POSEDION’UN OÐLU