Bir þiir yazdým senin için;
Adý daha konmamýþ.
Unutmak, içimi boþaltmak içindi aslýnda tüm bunlar
Belliki yarasý hâlâ kapanmamýþ.
Acý veriyor bu bana
Günden güne açýlan kalbimdeki yarama.
Söyle bana ismin kadar güzel olan kýz
Söyle bana neyim eksik?
Seni sevmekten baþka;
Var mý yaptýðým baþka bir serserilik.
Bunlarý düþünürken geçmek bilmez bazý zaman
Duvarlar üzerine üzerine gelir insanýn
Biran önce bitsin bu çaresizlik diye dua ederken;
Hayalle gerçek arasýna saplanýrsýn.
Bedenimle birlikte aklýmý da kaybetmek üzereyim
Ha! Ruhuma ne oldu diye soruyorsan meraktan
Sana þunu söyleyeyim o zaman
Hani derler ya “Ruh yok olmaz ölümsüzdür.”
Ben ruhumu çoktan kaybettim, hükümsüzdür.
POSEDION’UN OÐLU