ne çok natural sansasyonelliði mahvetmiþiz beraber iken
hayal’etini çiðnerken norpolis
kodumun son modeliyle hava atardý ben yaþlarda bir zengin piji
kýsaca bijî
’tû çi’ derdi biri
anlamazdým
sana da sormazdým
mahvederdi izlettiðin filmler
þer’i isyandý, takýntýlý dahi deðildim o çok sevdiðim amerikancaya
deþerdi hâlâ içimi Galiçya
sarsýlan tabyalarýn toplarýný taþýrdým sýrtýmda
sýrtým aðrýrdý
sen sýrtýmý sarardýn
sen olurdun insanlýðýn sýtký
kimi zaman da otobüs þoförleri fýþkýrtýrdý tekerlerinden çamurlu sularý üzerime
memnun deðildi çoðunun karýsý
hep beraber memnun deðildi
kapanýnca gözlerimiz, erirdi morartýlarýn
kimse bilmezdi dudaklarýmýn kasýklarýna pa’ðlayýþýný
gözlerinin kaydýðýný hýfzetmiþtim en son
çöp tenekesi
kaðýt mendilin
dokundukça kendine çeken tenin
bilmem neyin nesiydi avuçlarýnda kalan sýcaklýk
bir arzu, bir ihtiras
kimi zaman kamil bir yas
kaç kez ölmüþtüm, gözlerim baðýrýyordu seni
fayanslara tükürüyordum
bilhassa uygun adým hicran senkronize
önemliydi elbette orgazmda olduðu gibi
ama kedi bulmak da daha da zorlanýyordum sen olmadýðýndan beri
patilerini koklayýp buluyordum yolumu
sýnýr dýþý edilmemiþ uyuþturucularýmý arýyordu gözlerim
o sýcaklýk
o rengibahar bir gülistan alem
hangi kedinin midesinden tutsam
avuçlarýnýn alevini anýmsayýp, ellerimin guruldamasýndan korkuyordum
içine aðlýyordun içinin içli içli
ana dolu dilinin iç ine aðlýyordun
içimde sen kuzeydin çok uzak da
fiyortlarýndan taþýyordu saçlarýn
güneyde doðunun sefiliydim kendimce
çekilmemiþ halbuki ne kadar çok fotoðrafýmýz vardý
fabrika bacýlarýndan insan tüten
çýkýþ kapýlarýndan milyarca hikaye
filtresiz, grevsiz, seviþmesiz geçen bacalar ardýnca
güneye bakýp en çok da
siliverip, atýverirken bir kaðýt mendilini daha cigara paketleri ve kadýn pedleri üzerine
sobanýn kovasýna ne çok umut sýðýyordu, hepsi de bakire
gülünce mi çok kýsýlýyordu gözlerin
gözlerin kahverengi daha mý ölümlüydü benim de adýma
hýzlý geçen her saat, aslýnda geçmesini istediðimiz saat deðil miydi
birkaç gün öncesi dün, sonrasý yarýn; nazlý bir bebek gibi dilinin altýnda
damaðýný yalayan
diþini ýsýran
ben deðil miydim hayaletini çiðnerken expolize sýnýr maðdurlarý
biliyorum ne ben ne de sen ne ben ne de sen yok iken memnun olabiliriz
bir eþcinsel dahi kendiyle mutlu, giren çýkan hesabý yapmýyor el baþýna
ama sen küresel bir namzedin ýþýðý ol ve gel
yakýyorsan kaðýdýný
sar, ben de yakayým
kefen kaðýdýmý b’il avucunda
gel hükümsüz sayýlacak ýslak saçlarýnla
gömleðini, eteðini topla da gel
çayla da
karpuzla da
mangalla da
ve dahi piknik tüpü
ve pijamayla
her yerime