’Yakanýzdaki gül solmuþ’ efendim
Islak ve çiçekli bir gömlek üzerinizde
O kadar da heyecan yapmayým dedim, ama nafile
Nasýl da terlemiþsiniz
Nasýl da ýslaksýnýz
Ýsterim elbette sarýlmak þimdi size
Islak ýslak sarýp, kokunuzu çekmek burnuma sonbahar gülleri misali
Gün bitiyor karþý yakada
Karanlýklar hep peþimde sivil gardiyan
Ne zaman bir polis arabasý geçse, gözlerimi çeviririm bir baþka yöne
Ay’ýn nazlý dolanmasý da ayný iþte
Bir vakit teveccüh edesim var þu resme
Efendim
Hanýmefendi
Siz terledikçe daha mý güzel kokuyorsunuz?
Uzun olmuyor
Uzasa diyorum
Uzamýyor hiçbir yaz
Tamir etmeyi severim, þuracýðýnýz da bir aþk yarasý var
Sürsem dudaklarýmý
Bilmem ne kadar sürer gözlerimin bir daha gözlerinize doðuþu
Kafi gelir mi aþk?
Yakanýzdaki gül solmuþ efendim
Gittikçe gömülüyorum yumuþacýk teninize
Hangi makas kesebilir þimdi beni sizden?
Siz, siz de memnunsunuz sanýrým bu halden
Fakat yürümeliyiz birazdan
Gecikebiliriz o son otobüse
Dolu dolu aðlamaktýr her imtiyazlý aþk
Efendim
Hanýmefendi
Çok uzaktan gelmiþsiniz, yorgunsunuz, belli
Sýrýlsýklam kaç sarýlmalýk vaktimiz var þimdi?
Saçlarýnýz da ipek sarmasý
Ben de pek iyi sayýlmazdým, sizinle mutluyum ancak
Þimdi kaç öpücük ile kapanýr yaranýz
Yolcular ilgisiz, boþ veriniz karanlýklarý
Baþka bir korku olmamalý aramýzda
Saçlarýnýzý bölüp bölüp ellerimle, öpsem her telini
Mutlu olur musunuz gözlerimdeki yaðmurla?
Ah Efendim
Hanýmefendi
Ne çok yaranýz varmýþ sizinde
Vaktimiz kýsa
Yine de deneyelim biz
Olur deðil mi?