‘’Kim bilebilir ki benim yazgýmý
Kim taþýyabilir bir baþkasýnýn acýsýný
Kim gizleyebilir topraktan baþka’’
...
Oy babo
Bu ne yaman bir yazgýdýr biye
Bu ne kara zulüm
On yedisinde bir fidan
Kurak bir coðrafyada
Nasýl düþsün topraða
Nasýl sýðsýn ölüme
Bilisen,severdim sayardým seni
Sen güneþlerde esmerleþen yüzünün þafaðýna
Bir kez olsun uyandýrmadýn beni
Kendince haklýydýn belkim
Dört avrat ,yirmi çocuk
Sýra gelmidi helbet kimine
Habarýn olmidi bedenine baðlanan yüreklerin sancýsýndan
Hissetmiydin depremlerini
Bilmem ne menem baðsa bu
Karnýmýzý doyurmanýn derdinde geçiyirdi ömrün
Oy babo…
Ben heç bilmedim sevi misin Anzýlha’ný
Mektebe de geç verdin
Sen sýra gecelerinde dem tutarken
Pencerede dönüþünü bekliydim
Zahir deyiydim ,uzaktan sevir kýzlarýný
Ayýpmýþ…ortalarda sevmek
Öpmek ,koklamak
Saygýsýzlýkmýþ, öyle söyledi aney
Bilmiyem ki kim doðru der
Peygamberler,kitaplar ,öðretmen bilem okulda
‘’Kucaklayýn birbirizi,sevin der
Ne bilem…iþte
Hâla bilmiyem ki
Aneyin her sene doðurduðu çocuklar içindeki yerimi
Bilmiyem ki sevmek nicedir…
Oy babo…gülüþene gurban
Bir ince kývýlcým düþtü bir bakýþtan
Gönlüme…
Biliyem yasaktýr,ayýptýr bizim oralarda gönül vermek
Sevdalanmak yazýlmamýþtýr kaderimize
Biliydim de direnemedim
Emmim oðlu Baran’ýn bakýþlarýna.
Hiç bilmedim ki babo…
Ne vakit tutuldum taþ duvarlar arasýndan
Adýna sevda dedikleri bu masalsý gerçeðe
Balýklý gölde dualar ettim Ýbrahim peygamber hürmetine
Sen biye hoþ ol diye
Aneye anlattým…bir serçe gibi titreyen yüreðimi
Yanaklarým al al
Dedim…’Baran’a gönül vermiþim,
Ýsteyecek beni sizden…’’
Výýþ dedi, o da ne:Ýte ekmek verir kimi ,gönül vermek
Sen demedin ,ben duymadým
Vallah babo dellenir,kýyar siye
Kumalarý duymasýndý, tembihledi,ant verdirdi biye
Sen bili miydin babo…
Bileydin yapmazdýn belkim
Karakuzum ,isotum derdin ya biye
Kýymazdýn belkim
Derken veriverdin altmýþ yaþýndaki aðaya
Daha fazla baþlýk parasý verecek diye
Bilmidin ki sen yaktýn beni
Ýbrahim’i yakmazken Urfa’da ateþ
Urfa kal’asýndan attýn beni
Bibi mgile deyip çýktým evden
Haber saldým Baran’a
Apar ,götür beni deyi
Biz sevidik babo.
Aneye sor,hak vermedi ,kulak asmadý biye
Gem vurdu aðzýma ‘’Yasak,günah ,töre’’diye diye
Oy babo…
Kaçýncý asrýn ,kaçýncý cehaleti bu
Bu kaçýncý cinayet,dumanlý daðlarda
Bili misen
Telli duvaklý gelin etti beni Baran
Davullar çalýndý ,halaya durdu delikanlýlar
Zýlgýtlar bir tek aðýtta olmazmýþ babo…
Baran:Ýki cihan helalimsin,dedi
Saçým taradý parmaklarýynan.
Bildim sevgi necedir…
He babo…anladýn beni,bilmiyem
Ben yanlýþ yapmadým
Daða çýkmadým
Kurþun sýkmadým candarmaya
Hayýn olmadým.
Namusuza leke sürmedim ben
BEN SEVDÝM ,SEVÝLDÝM
Sevdayý bildim
Ahbaplardan duydum bir zaman sonra
Abi mgili salmýþsýnýz peþimize
Esvap deðiþtip gelmiþler Adana’ya…
Oy babo…oy aney…
Bebemiz vardý yolda.
UMUT koyacaktýk adýný
Size gelecektik doðanda.
El öpecek,af dileyecektik huzurda
Bedelini sizin biçtiðiniz suçumuza
Oy babo..Daðdan þehre inerken eþkýya
Ölüm pusu kurmuþ sizin ellerinizde biye
Bahçe kapýsý dar iki bedene
Daldý abi mgil içeri
Ellerinde silahlar
Sustum ,baþým eðdim
Bilmedim tekme tokat kýyacaklar biye
Ýkisi de aldýrmadý yalvarmalarýma…
Bebeðim…çýðlýklarýma
Alamadýlar hýzlarýný ,bitmek bilmedi tekmeler….
Çiðneye çiðneye kýydýlar biye
Kulaklarýmda kaldý Baran’ýmýn ANZILHA…feryadý
Duyi misin babo…anliy misin beni
Biz ÖLDÜRÜLDÜK,ÖLDÜK
Umut …bebem öldü babo
Töre uðruna
Namusu(nu)z aklandý güya
Oyyyy aney…bilsem hangimize þimdi
Harran’ý titreten aðýdýn
Abi mgile mi
Biye mi
Kendi(ni)ze mi
Töre denen cehalete mi
Biliyem …
Kul kazdý kabrini
Allah yazmadý
Kul yazdý
Karnýnda bebesiyle topraða düþen
ANZILHA’nýn kara yazgýsýný...
NOT:Þiir,bilinçli olarak aðýz özellikleriyle yazýlmýþtýr.