kilim

boðulurken bozkýr deniz’in olta ipinde
gömülüydü þarkým
ten hamuru topraðýn kilinde


-çocuktum
kara kalem zamanlarýn birinde-

topacým rehin
oyunlarým cezaya gebe
saklanan babamdý
annemin omzunda ben hep ayný ebe

siren sesiyle koþarken kapý eþiðinde
ateþi soludum
Sivas yanýyordu sobanýn közünde

-büyüdüm
daha kapanmadan ilk perde-

yol seçmeyi gördüm
yolsuz bir problemde
bölüþmeyi öðrenirken tebeþir payýyla
kalemim düþtü güneþin gölgesine
bölüþtük
yarýsý bendeydi ekmeðin
yarýsý aç nefeslerde

-yürüdüm
adýmlar iki yokluk arasý göçebe-


boðuldu bozkýr deniz’in olta ipinde
dokundu þarkým
kadýn emeði Anadolu bir kilimde




Ferhad Gülsün
Sanat ve Düþün 1
Sosyal Medyada Paylaşın: