mektuplar -III-

kýrlangýç gibiyim baba, kanadýmý alýp gidesim var
bir çalý dibine gömdüðüm çocukluðumu da yakýp gidesim...

karanlýðýný taþýyamadýðým bir gecede
sabahý beklerken anladým güneþe inanmadýðýmý
bu gün doðumlarý beni her defasýnda öldürüyor
ne zaman denesem
büyük geliyor bu yaþamak ölümcül bedenime
gidesim var baba
kendime yakýn kendime uzak...

saçlarýmý gömdüm önce aklýmýn uslanmaz ucuna
sonra gördüðüm düþleri
unuttuðum kaldýrýmlarý ekledim kalbimin meydanýna
yol yol büyüdü dilimin sokaðý, bir kapý bulup sustum
konuþtuðum bütün cümleleri kaldýrdým ömrümün kýrýk rafýna
silik bir þiir oldu ardýmda gölgem
yaþamak kadar korkuyorum,
inandýðým bütün tanrýlar beni öldürecek baba...

baba...

topraða nerden gidilir
ve nerden dönülür çamuruma
insan olmak neresinden baþlar aþkýn
ve aþk hangi öncesidir insanlýðýn
yürüyemiyorum düþtüðüm günden beri
iki ayaðým iki kör asa
deliliðim düze çýktý, dile düþtü kimsesizliðim
ben hala ayný uçurumda...

kelebek gibiyim
beneklerimi alýp gidesim var
bir masal dibine sakladýðým sonramý da satýp gidesim...

diyeceðim,
bir yokluk kulaðýmý çýnlatýyor baba...



ferhad gülsün
seslendiren : olgun onur
Sosyal Medyada Paylaşın: