ÖYLE ÖZLEDİM Kİ BİZİ
Resimlerinden bir ben yarattým bakýþlarýna
Olur olmaz düþlere býraktým ruhumu
Yakamoz mu dersin
Yanýlgý mý, yenilgi mi?
Siyah gözlerinde beni de götürmeliydin
Kirli yalnýzlýðýmýn özlemleri dinmeliydi
Dindirmeliydin…
Bir sabah yarýsý yine çýk gel
Derin bir nefes çek sigaramdan
Soluk alýþlarýma dahil ol yine
Sonra gözyaþlarýma…
Sen yine ekmeðimi bandýðým pembe þarabýma boyan
Siren seslerine karýþýrken gece
Saat bizi vursun yine zamanýn bir vaktinde
Gülerek uyandýðýmýz sabah,
Bir öpüþ býraksýn aydýnlýktan dudaðýna
Bir düzüne tebessümün ardýndan
Kocaman kahkaha kopsun dudaklarýmýzdan
Þimdi K/aç tebessüm kaldý vedalardan
“Kendine iyi bak” mýydý vedanýn sonu
Öyle özledim ki bizi
Tüm renkler þaraba boyandý ardýndan
Tüm þaraplar pembeye
Dudaklarýna, týrnaklarýna özendi her bir renk
Kaç mevsim doðrultusu çizdim yüreðime
Kaç saat, kaç gün, kaç ay…
Yazý kýþý bir birine baðladým
Her cünun suçu üstüme aldým
Her þeyi býraktým senden baþka
Sigarayla baþým dertte
Þarabým sensiz geçmiyor boðazýmdan
Geceler bile baþka bir kâbusta
Alýþýldýk rüyalar yok uykularda
Zaten uykular da yok
Senin yokluðun gibi
Hoþçakal’larda boðdum kendimi
Nefes alamadým
Meðer,
Sen nefesmiþsin
Aldýðým hep senmiþsin
Öyle özledim ki bizi
Þimdi, kaldýðýmýz yerden baþlýyoruz yokluðumuza
Ve…
Varlýðýmýz kadar kalýyoruz yokluðumuzun içinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.