ÖYLE ÖZLEDİM Kİ BİZİ

Resimlerinden bir ben yarattým bakýþlarýna
Olur olmaz düþlere býraktým ruhumu
Yakamoz mu dersin
Yanýlgý mý, yenilgi mi?

Siyah gözlerinde beni de götürmeliydin
Kirli yalnýzlýðýmýn özlemleri dinmeliydi
Dindirmeliydin…

Bir sabah yarýsý yine çýk gel
Derin bir nefes çek sigaramdan
Soluk alýþlarýma dahil ol yine
Sonra gözyaþlarýma…

Sen yine ekmeðimi bandýðým pembe þarabýma boyan
Siren seslerine karýþýrken gece
Saat bizi vursun yine zamanýn bir vaktinde
Gülerek uyandýðýmýz sabah,
Bir öpüþ býraksýn aydýnlýktan dudaðýna
Bir düzüne tebessümün ardýndan
Kocaman kahkaha kopsun dudaklarýmýzdan

Þimdi K/aç tebessüm kaldý vedalardan
“Kendine iyi bak” mýydý vedanýn sonu
Öyle özledim ki bizi

Tüm renkler þaraba boyandý ardýndan
Tüm þaraplar pembeye
Dudaklarýna, týrnaklarýna özendi her bir renk

Kaç mevsim doðrultusu çizdim yüreðime
Kaç saat, kaç gün, kaç ay…
Yazý kýþý bir birine baðladým
Her cünun suçu üstüme aldým


Her þeyi býraktým senden baþka
Sigarayla baþým dertte
Þarabým sensiz geçmiyor boðazýmdan
Geceler bile baþka bir kâbusta
Alýþýldýk rüyalar yok uykularda
Zaten uykular da yok
Senin yokluðun gibi
Hoþçakal’larda boðdum kendimi
Nefes alamadým
Meðer,
Sen nefesmiþsin
Aldýðým hep senmiþsin
Öyle özledim ki bizi

Þimdi, kaldýðýmýz yerden baþlýyoruz yokluðumuza
Ve…
Varlýðýmýz kadar kalýyoruz yokluðumuzun içinde

Sosyal Medyada Paylaşın: