İSTANBULLUYA…

Onun Hasan’dý, Teyyar’dý, Serdar’dý
Basit de olsa hayata dair cesareti vardý.
Aldý eline valizi battaniyeyi Ýstanbul’a vardý
Ama gördü Ýstanbul’da da olsa yüreði dardý.

Sonra birden bire heves çalýþmaya baþladý
Biraz hayal ve istek zengin olmaya davrandý
Uzak bir peþrev hesabý ne yapsa kârdý
Toparlanmaya yakýn evlilik denen güzellik sardý.

Yakýnýnda mahallenin kaprisli gecikmiþ kýzý vardý
Bu kýzýnda onun üzerinde mahalli oyunu vardý.
Olmazsa olmaz hesabý yakýnýndakine karar kýldý
Farkýnda deðildi tabi, geçte olsa ziller çaldý.

Ýþi iyiydi de evlilikte azýcýk piþmandý
Bilse mahallenin evde kalmýþý
kendisini nasýl kandýrdýðýný
O vakit anlardý tez aldýðý kararýn yanlýþlýðýný

Ha bu gün bitiririm ha yarýn gözleri birer fardý
Ne yana baktýysa bulunduðu yer bataklýktý
Debelendikçe debelendi çýktým diye battý battý

Sadece ve sadece hayal ettikleri yanýnda kardý
Birde yeni diye açýlýk yapmaktan korkardý
Eh ne yapsýndý garibimin kapasitesi o kadardý.

Sosyal Medyada Paylaşın: