Þiir þiir tütüyorum bu günlerde Bulut bulut yaðýyorum sana Yüreðimde varsa biraz miras, mutluluktan yana Onu da sana býrakýyorum
Ben kendimde parçalanýrým Bölünürüm Çarpýlýp, çýkartýlýrým sonra Kendime asarým kendimi, kendi acýlarýmla
Üzerime devrilmiþliðin kadar kalýr seni sevmiþliðim Bir mutluluk geçer yüreðimin caddesinden Ben hep geç kalýrým Yok bu duraklarýn anlamý Afiþler boy boy ayrýlýklarla dolu Aydýnlýklar ceset topluyor karanlýða
Bir yangýn çýkýyor uzakta ki kýrmýzýda Yüreði dumanlanýyor duvarlarýn Üstüme yýkýlýyor umutlar Miras, alýn teri Ne varsa kalýyor altýnda
Sana býrakacak mutluluðum da kalmadý bak! Acýlarýmdan astým kendimi, kendimle Acým da kalmadý mutluluðum gibi Bir ceset býrakýyorum sana Topraklanmýþ umutlar arasýnda Kimsesiz kalýyorum musallada Bir baþýma…
Kaldýr omzumdaki baþýný da Afiþler boy boy Okumuyor musun? Biz ayrýldýk, görmüyor musun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymancar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.