Seni kýrdýðým zaman caným acýyor
Acýdýkça caným seni kýrýyorum
Kýrdýkça kýrýlýyorum
Ýçim yanýyor
Ey yar;
Kimseyi bilmedim bu güne deðin,
Böyle kendimden,
Kendim kadar,
Ve hiç kimseye etmedim,
Böylesine itibar.
Hani sen bensin çoðu kez,
Ben de senim,
Sen hüzünlenirsin,
Ben titrerim
Biriktikçe elemlerin,
Kahrederim.
Senin yüzünü yere düþürür,
Gönül gölgelerim
Tanýyamam bazen kendimi
Anlayamam seni,
Anlatamadýkça beni,
Yakmak isterim canýný
Öz canýma batarým
Sana kýzarým,
Kendimi yakarým
Tevafuk deriz çoðu kez
Sen yazarsýn, ben söylerim.
Sen düþünürsün,
Ben tebessüm ederim.
Kahýrlanýrsýn bazen
Derin derin
Söylemesen de bilirim
Gözbebeðimden okunur kederlerin
Dillerin sevda yazar,
Mühürlenir yüreðim
Teslim olurum varlýðýna
Düþerim ayak ucuna
Sen toplarsýn, ben daðýlýrým
Sana koþar tanelerim
Ýþte böylesi bendeyken sen,
Ve böylesi içindeyken ben,
Hiç olmasýn mý nazým?
Olmasýn mý cilvelerim?
(a K a)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.