Boþuna heveslenme etmem sana intizâr,
Ben seni kaderime nakýþlar gibi sevdim.
Bu ahsen-ül kýssa da deðse de aþka nazar,
Nehirlerde tersine akýþlar gibi sevdim.
Asýrlara dokundu sana deðmeyen yüzüm,
Yýllar, yollar eskidi tükenmedi gündüzüm,
Kapýndan kovsan bile yüksünemem can özüm,
Seni þâhikalarda çakýþlar gibi sevdim.
Canýma sýzýn düþtü kimseye ses etmedim,
Bahtým sevdaya küstü yine de pes etmedim,
Umudum tükense de ele heves etmedim,
Çýkýlmasý farz olan yokuþlar gibi sevdim.
Sen benim her þeyimken ben sana el gibiydim,
Yalnýzca sevdiðine dillenen gül gibiydim,
Yandýðýnýn farkýnda olmayan çöl gibiydim,
Hasretinle harlanan yakýþlar gibi sevdim.
Bir hayalle avundum ömrüme sefâ diye,
Korlanmýþ yüreðime tuz bastým þifâ diye,
Kaderine adýmý yazdýrdým vefâ diye,
Ömre muhayyel olan bakýþlar gibi sevdim.
Kargülü ALMILA ’ yým bir sevdâlý hâl idim
Hicretlere adanmýþ aþklarda muhâl idim
Zümrüd-ü Anka gibi tek sana meyyâl idim,
Seni Kaf Daðlarýna çýkýþlar gibi sevdim.
-Ben seni Kaf Daðýna çýkýþlar gibi sevdim!
Kargülü ALMILA