a’ benim gizli mânâm
dilimin altýnda müntehir saklý adýn
öptükçe ýslanýyor, sularýn gölgesinde kalýyor
uzak ney sesine devþiriliyor þark çýbaný yýldýzlarý
parýltýlarý cennet þavkýmasý kutsal sýðýnaðýma
hiç olmadýk bir anda uðulduyor köpüðüyle avlulara
seni taþarmýþ nefsim meðer baþka söze ne hacet!
kor sözler kalbimin yarýsýný açýyor: Kelimelerin ruhuyla
her mýsrada ’Nazým Hikmet eliyle’ duruyorum söze
karanlýkta kafiyesi sen olan asur þiirleri topluyorum
enginlere yükseliyor en harlý þiirler bastýkça köze
güvercin tünüyor pencereye cam ustasý gibi
müntehir sakladýðým buðunun yönü vedaa-ya
kanat çýrpýyor güneþ parladýkça heveslerim!
hayat uykumu mayalýyor yine bu sonbahar
sustalýnýn aðzýnda volta atýyor ruhumu kuþatan ceza
kanýyorum; seni yürüyorum bir damla yaþta
alevinden hilâl inceltip, pýrýltýlarýný hayâl ipine dizip
yankýsýný kýskanýyor; tesbih ediyorum
islenen þafaðýma asýyorum seni elif elif
baktýkça þehrine! sabýr diyorum ahh sabýr!
meleþen kuzularýn annesini kokladýðý gibi
kokluyorum tütsü tütsü
bir yanýný býraksaydýn y a’ r r ü y â l a r ý m a!
--V e l h a s ý l...
--Ýzninle sevgili!
--Ýçimdeki seni taþýp
--Okyanusuna dalmam gerek
--Yosun gözlerinle karþýla beni
yýllarýn ötesinde acý bir burukluk býrakýp
özüne yakýþýr biçimde mavi sularýna çarpýyorum;
yürek mülküne tutundum sonsuzluða çek beni.
yine ciðerlerim eriyor derinlerde
gergef kilim dokuyor yüreðim
yakamozlar fâsýl cümbüþünde;
musikilerini dinliyorum
damarlarýmda kan yerine köpük köpük
tiryaki tadýnda güzelliðin dolaþýyor:
O kadar mavi:
O kadar berrak yani...
dilimde söz deðil teninin tuzu
ahh..
ardýnca!