BAĞIŞLA BENİ
Efendim!
Nelerden ürktüm bilsen, kimler oldu kâbusum.
Bir hayal boþluðunda cinnete vurdu usum.
Yalanlarýn koynunda ruhumu saran pusum
Yollarýmý kapadý, n’olur baðýþla beni.
Efendim!
Neler sevdim ben neler, ah nelere baðlandým,
Kor ateþlere düþüp, miller ile daðlandým
Sazanlar gibiyim ben, hep faniye aðlandým,
Fena gözümü sardý, n’olur baðýþla beni
Efendim!
Dal diye hep yalaný, alýp yalaný tuttum
Yalanlarýn koynunda, hakikati unuttum
Bir þehla bakýþa ben, gözyaþlarý kuruttum
Aþkýný tadamadým, n’olur baðýþla beni
Efendim!
Ay yüzler çeldi beni, yolumu kesti bir el
Kandým da buselere, dolandým saça tel tel
Ne olur artýk çaðýr, seslen bana de ki: “Gel!”
Yine de bocalarsam n’olur baðýþla beni
Efendim!
Kýzýl ateþli gözler kavurdu þu sinemi
Sahte buseler kesti, o þifalý buseni
Sen nasýl istediysen, hicrete Medine’ni
Öylesi yüreðimdesin, n’olur baðýþla beni
Þiir: Ýlhan KURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.