YA MUHAMMED! (sav)

Bekke Vadisi’nde Ýsmail çýðlýðý, ilahi haykýrýþ.
Faran Daðlarý’nda Hacerî hýçkýrýklar.
Bin asýr yankýlanan Ýbrahimî yakarýþ,
Toplanýyor þimdi daðýlmýþ kýrýklar.

Ezberliyor kâhinler dualara mazhar ismini,
Gökte yýldýz yaðmurlarý seni müjdeliyor.
Bir Yahudi haykýrýyor daha duymadan Bismi’ni
Gözyaþý bin asýrlýk mermerleri deliyor.

Kadim kitaplar fýsýldýyor ism-i Ahmet’i;
Selman, kokunu arýyor rahiplerin dizinde.
Bilâl okumadan, Kuss okuyor kâmeti.
Tâcý tahtý terk ediyor, krallar izinde.

Medâyin’de surlar harap, batýl çatýr çatýr;
Beyin eriten Mecusî ateþler külleniyor.
Bilginler geliþini yazýyor, satýr satýr;
Gönüllerde Muhammed ismi tülleniyor.

Bir çöl yakarýþý, suya hasret dudaklarda.
Gamzeler, nasýl da buseleri özlemiþ.
Bir yalvarýþ, çýðlýk çýðlýk kulaklarda;
Mezarý kazýlan kýz, hep yolunu gözlemiþ.

Gölgende güneþleniyor, buzlanmýþ düþünceler.
Karanlýk ruhlar, nurunla aydýnlanýyor.
Küfrü tüketiyor, Bilalî iþkenceler;
Selman’ýn yolculuðu sende sonlanýyor.

Daðýlýyor ruhlardan Lat, Menat karanlýðý;
Korku biriktiriyor taþa yüz süren sineler.
Koca yüreklerde bir bebek hayranlýðý
Yerle yeksan oluyor fildiþi kuleler.



Sosyal Medyada Paylaşın: