Gökyüzü var mý ki olsun düþlerin tozpembesi?
Soluk benizli güvercinlerin gagalarýnda ki öfkeydi
Gökyüzünü katrana boðan çýðlýk
Zira güneþ dedi gök
Yer dedi Dað
Gece dedi
‘Ekinlerden baþladýlar vurmaya’
Gencecik yýldýzlar bir bir söndü
Sonra Munzur’un yamacýna sis çöktü
Damardan çekildi kan
Bir ömür zemheri esti rüzgâr an be an…
Paramparça cesetler yükselirken göðe
Bulutlar düþürdü çið tanelerini gözlerinden kara haber
Çeyizlik gelinler ayný yürek lekesinden tanýdýlar selvilerini
Sesi soluðu kesilmiþ bedenlerin etrafýnda fýr dönerken adýmlarý
Üveyik hýçkýrýklarýný topraða gömdüler çaresiz
Gözyaþlarý üþüdü eteklerinde
Sabýr el aman yas’a durdu
Gayrý
Sabrýn vataný yoktu
Ki olsun sokaðý
Olsun göðü güneþi
Iþýklý penceresi….
Ýþte o vakit sus geldi dengbejlerin acý kokan nefeslerine
Sus geldi býyýk altý dudakdeðmez cümlelerine ozanlarýn
Ellerinde ki kopuzla kardeþi kardeþe vurduran ihanete veryansýn etti meddahlar
Býçkýn kederler edindi kaçkýn yetilerine âþýklar…
Ve ses gitti belinden kýrýldý þiir dar vakitlerde
‘Hiçbir sabah aydýnlýk olmayacak artýk’ dedi þairler
Ýlkyazdan medet ummayacaktý hercai menekþeler
Ve aykýrý uçlarýnda uçurumlarýn yaprak yaprak ölümü solumayacaktý
K/ana aðýtla boyanan gelincikler…
Analar elleri göðsünde eþiklerde gezdirirken süt kokan yetim bebelerini
Sýrtlarýnda ki ölçüsüz kamburun acizliðiyle
Unutup yoksulluðu
Fitne fesat cambazlarýnýn oyunlarýndan kaçýp
Yüreðe zehir soluklarla yitiðini ünlediler sessiz sedasýz
Ayrýlýk oðul oðul eserken gömülüyorlar yaþarken iç kuyularýna…
Ve gelinler siyah yazmalara bürünüp
Deþtiler ciðerlerini amansýz zýlgýtlarla
Bir ince saðanak yaðdý o vakit açýlmamýþ gonca gülün döþüne
Titredi otlar titredi yer gök
Kesildi sütten sevda tohumlarý
Ve gözleriyle ittiler yazýlý yazýsýz eðreti taziye imlerinin
Çið duran hallerini…
Dirense karanlýk kurþun kurþun seslerle dökülüyor suretlerine
Dursa çocuklar baþak baþak büyümüyor al tenlerinde
Vurulurken hýrsýn ihtirasýn gergefinde gün yüzlü tazecikler
Suya veriyorlar isyan kokan nefeslerinde ki külleri
Oysa
Suyu tükendi ýrmaklarýnýn
Kaynaðý kurudu dallarýnýn
Vay vay vay…..
Bin yýldýr bir diken durur analarýn yürek boþluklarýnda
Usul usul sýzlanýr kaidesiz meczup bir ahla
Usul usul kanar hücrelerine hasrete gamlar
Dillerinin þiveli-þivesiz kemiðinde yaslý bir ülke aðlar…
Kirlenmez seslerinin buz kesiði harfleri
Ölüme terli dualar avuçladýkça….
Be hey nüshasýz fikir
Yaþarken ölümü anlamak dumansýz bacalarda
Tebessüme kement atmak deðil midir bir ömür?
Kanlý bir zemheri aðlar baþuçlarýnda
Tüm pencereler mezarlýða bakýyorken
Cehennem dolanýr gözyaþlarýna…
Derdo derdo
Silindi türküleri taþ duvarlarda
Binlerce sin’in sessiz ezgisi kaldý boþ avlularda
Rahmet rahmet yaðan
Yaðmurun siyah saðanaklarýndan…
Ve yýrtýlmýþ kimliklerden geriye soðuk bir mermer kalýr
Ahý mesken ettikçe dillerinin örsünde
Büyür uçurumlarý analarýn özleme dair
Ünlemler mayýnlanýrken suretlerinde
Son nefes figan
Yaðmur gözyaþý
Alýn hareli olur…
Gök yok
Deniz yok
Mavi ne ola!