_Yaþamsal bir söyleþidir bu_
Bir tuvale çizilen resimler gibi hayatlarýmýz
Fýrça darbelerinde yaþýyor yanlýþlarýmýz
Ya da deðiþtirmeye hükümsüz olduklarýmýz
Silgisi yok bir hayatta
Herkese fazla kendine eksik bir varlýk bizimkisi
Sokaklarýn umarsýz, birbirine deðmeyen kalabalýklarýnda
Herkes kendi iç sesine eþlik ediyor çýðlýk çýðlýða
Kendini duyuyor ,kendine uyuyor en fazla
Kimsenin gözü ya da teni deðmiyor hiç kimseye
Ve kaldýrýmlarda sýzlayan hayatlar
Sýzmýyor içimize.
Zamanýn paslý zincirlerine prangalanan
Veya sorgusuz infazlar yaþayan
Birer suçludur baþka hayatlarda düþlerimiz
Dört tarafý denizlerle çevrili
Bencillik coðrafyasýnda
Soylu bir yalnýzlýktýr bizim olan
Ýnsanlýðýn küresel kuraklýðýnda
Damar damar kuruyor kanýmýz da canýmýz da
Ritimsiz adým boþluklarýmýza
Yorgun sözcükler iliþiyor
Omurgasýz cümleler gelip geçiyor zihnimizden
Anlam giyinme çabasýnda
Ruh nakline kalkýþýyor gerçek dýþý i mgelerimiz
Çünkü kimse sevmiyor kendi gerçeðini
Hayatýn yakasýný tutmuþ ellerimiz
Parmaklarýmýzýn hoyratlýðýnda sökülüyor umut yamalarýmýz
Kursaðýnda kalýyor
Yaþanmamýþ, yaþanamamýþ bir günün hesabýný sormak
Her eksikliðin yegane sebebi kendin olmak
Aðýrýna gidiyor iþte insanýn.
Ne garip ;hiçbir yere ,hiç bir ânýn anlamýna ait deðilsin
Ne kadar da hýzlý eskiyor zaman
Ne çabuk çekip gitmiþ ömrümüzden dünler
Belirsizlik çekiyor ellerini yaþamýn eteklerinden
Gönüllü de deðilsin yaþamaya hani
Biri çýkýp dese ki:
Üzülme, bir acý onarýr baþka bir acýyý
Bir ölüm hatýrlatýr nefes almanýn deðerini
Gülüp geçersin
Farkýndasýndýr,
Bir hüzün bulaþýrken baþka bir hüzne nasýl çoðalýr
Hayallerinin kurgusuz intiharlarý nasýl yakar can evini
Ýsyan nasýl hüküm sürer dudaklarýnda
Uzaklarýn daveti kaybeder azametini o anda
Lakin bir yaþamak ýsmarla en temizinden kendine
Malzemeden çalmadan kur hayallerini
Mesela…otur bir þiir yaz kendine
Bir þarký söyle
Varsýn radyolarda en çok istek alan þarký olmasýn
Ama senin olsun…
Bir kitap gibi oku kendini
Varsýn bestseller rafýnda yer almasýn.
Baþka limanlar, baþka hayatlar arama
Sýðýn kendi yaralarýna
Zira kimse onaramaz senin kadar seni
Hiçbir ses nefesin kadar yakýn deðildir sana
Baþýn göklerde,
Yüreðin cebinde adýmlarken kaldýrýmlarý
Bir yýldýz sür gözlerine,
Serin bir ýslýk düþür dudaðýna
Aþký mýrýldan kalabalýklardan geçerken
Aldýrma kimse duymuyor diye
Belki baþka bir yüreðe teðet geçersin
Bir umut da olsa
Yetmez mi uzaklara hicret için
Yetmez mi dersin
Yaþama bir kez daha meydan okumak için
YETER herkese fazla, kendine eksik varlýðýnda.