Ellerini tutarken hasretim sana hâlâ
Aþkýn naðmeleriyle geçiyorken kendimden
Ýzliyorsun ya beni anlýyorsan ne âlâ
Ne vakit ki haykýrsam gökler çýnlar derdimden
Uçurumdan düþerken tutunayým sana yâr
Býrakýrsan elimi mezar olsun bana yar
Rüzgârlar savuruyor derûni hayalleri
Koþup yakalasana ulaþmasýn ellere
Gerçekleþmesin asla kötünün emelleri
Ýzin verme sevgilim bulaþmasýn sellere
Asma artýk çehreni ne olur yüzüme gül
Parlayan gökyüzünde gamzenin kokusu gül
Sinemde sakladýðým büyümeyen o çocuk
Saflýðýný býrakýp gidiyor uzaklara
Yanaklarý kýrmýzý gözleri boncuk boncuk
Aldanma yavrucuðum hiç kanma tuzaklara
Saðýr etmiþ aþk beni gözlerim olmuþ âmâ
Dokunayým yâr sana, benliðimi sar ama
Ah sevgilim bilmezsin hasretin ölüm gibi
Yüreðimde bir yara zamanla kabuk tutan
Kuyuya düþmüþ aþkýn görülmez asla dibi
Balçýk mýydý acaba hayal mi aþký yutan
Azat et beni artýk kalbimin mührünü aç
Sen ele yâr olmuþken ben her dem sevdana aç