Yazı serisi - 1

Çift kiþilik yatakta tek kiþilik uyuduðum zamanlarýn biriydi, uyanýþým yine sanaydý. Sensiz deðildim aslýnda biraz kendimden eksiktim sadece. Önce geliþine sevdim sonra gidiþine sövdüm yarý uyku halimle. Sigaramý yaktým sonra elim radyoya gitti, açtým. Ve o saatte bile rahat býrakmýyordu þarkýlarýn beni, unutmadýysan hatýrlarsýn. Çünkü sen hep bu þarkýlarda var ettin varlýðýný...

Unuttun mu yoksa.
Unutmuþ olamazsýn ki, biliyorum bu þarkýlar sen tarafýndan istenilmiþti benim için.
Hayýr, unutmuþ olamazsýn beni, unutmuþ olsan þarký olup gelmezdin bana. Unutmuþ olsan gelmezdin aklýma her çalan þarkýda.
Ah þu þarkýlarýn gözü kör olsun sevgilim, nasýlda alevlendiriyor içimde ki sensizlik cehennemini, nasýl da mecburi kýlýyor, kendimi unutup seni düþünmeyi, ben zaten sensiz deðildim biraz kendimden eksiðim, tamamlanamýyorum, tam anlayamýyorum kendimi anlayacaðýn, kulaðým hep þarkýlarda, bedenim hep çift kiþilik yatakta tek kiþi, gözüm hep kapatýp gittiðin o kapýda ve hala beraber astýðýmýz nazar boncuðu tavanda asýlý duruyor týpký hayallerimizin daraðacýnda asýlý durduðu gibi ben ona bakýyorum o bana.
Belki yalnýzlýðýma deðerde sen geri gelirdin kalabalýklaþýrdýk yine. Belki sen gelirdin de yataðýn diðer yüzü aðlamazdý artýk , yokluðun aðlatmazdý.
Her þeyi eskisi gibi yaþardýk, kavga ederdik yine yastýkla , sonra açardýk radyoyu þarkýlarýmýzý dinlerdik dans ederdik hatta ve hatta seviþirdik yine duygularýmýzla.
Ah bir gelsen ne güzel kokardý odam. Ne güzel vururdu pencereme güneþ, kýsacasý sevgilim sen gelsen ne güzel olurdu her þey.

Bakma sen bana sevgilim avutuyorum kendimi içten içe.Biliyorum evimin yanýndan bile geçmiyorsun. Gerçekten geçmiyor musun sevgilim ? Açaba perdenin arkasýndan beni gözlüyor mu hala diye düþünmüyor musun ? Düþünmüyorsun biliyorum zira yoksun bu mahallede bu þehirde. Unutmadan sevgilim o gittiðimiz ’Aþýklar Parký’ný kapattýlar. O çok sevdiðin salýncaðý da yýktýlar sevgilim, oturduðumuz banký bile kaldýrdýlar, aslýnda her þey benim lehime iþliyordu zira yoktun ve her þey anlamsýzdý zaten.
Yokluðunda her þey deðiþti anlayacaðýn, odamýn kokusu deðiþti, yokluk kokuyor. En çok ben deðiþtim. Odada ki bütün aynalarý kaldýrdým, kimseyi görmek istemiyorum. Þaþýrma sakýn sevgilim kendimi bile görmekten korkuyorum tamamlanamýyorum tam tanýyamýyorum kendimi, sensizlikten deðil biraz kendi eksikliðimden.

Sevgilim gün aðarmak üzere kapatmalýyým perdeleri senin geleceðin yok. Biraz uyusam iyi olacak, çünkü en çok uyurken özlüyorum seni, saçlarýmý okþayýþýný, sakýn ayrýlmayalým deyiþlerini, en çokta kurduðumuz hayallerimizi özlüyorum gece yarýlarýna kadar. Neyse iyi uykular sana, iyi geçmeyen gecem ve hiç gelmeyen uykum.

Erkan Ýpek
Sosyal Medyada Paylaşın: