Yokluðun bölüyor uykularýmý, En tatlý yerinden... Elimi yataðýn diðer tarafýna attýðýmda, Hissettiðim o sonsuz boþluk, O dayanýlmaz soðukluk... Üþütüyor beni; Bedenimi, Ruhumu, Her zerremi...
Ýnsanýn ruhu da üþürmüþ meðer, Tir tir titrermiþ kendi bedeni içinde... Yokluðunun yaþatamayacaðý hiçbir þey yok, Ýnan bana, Ýntiharýma kadar yolu var bu ayrýlýðýn. Adres bilmezse aklým, Þuurunu kaybederse bir an için, Her yolu dener, Sensizlikten kurtulmak için; Her yolu denerim...
Bilirsin... Aþký yaþarken gençleþen insan, Ayrýlýðý yaþarken ihtiyarlaþýr... Yaþlanýr, aðlar... Avurtlarý çöker, diz çöker, yalvarýr; "Gitme" der "Gitme!" Ama inadýna gidilir...