Âlem keyfin fevkinde, duygular gamlý hazan,
Özlem yanar içimde, dertlerim kaynar kazan,
Müjgânlara çið inmiþ, gözümde tüter Nazan.
Bahçemdeki arýmdýn, peteðinde ben baldým,
Vuslata, aþka hazdýn, vermedin zarda kaldým.
Çilelerim bir umman, san ki hüznün demiyim,
Elemler tavan yapmýþ, kem kederin cemiyim,
Garnitürün, artýðýn, kurdun kuþun yemiyim.
Deðer verdim aldýrdým, didarýndan zevk aldým,
Feris, Efil’din nazdýn, görmedin narda kaldým.
Öptüm bastým baðrýma, gölgeleri sen sandým,
Meðer çoktan gitmiþsin, hani canýna candým,
Kahýrlara doyurdun, dertlere ekmek bandým.
Ömrümce hep bekledim, trenlerden hiç aldým,
Düþlediðim Iraz’ dýn, gelmedin garda kaldým.
Bir hoþ gülüþ uðruna, karda, çamurda yattým,
Caným, emim ilgindi, çor kattýn, zýkkým tattým,
Aþkýn kader maçýnda, kaybettim, havlu attým.
Yalan ismi gönlümden, sil dedim haber saldým,
Sevgisiz niçin yazdýn? Girmedin darda kaldým.
Sýrýlsýklam sancýyla, gezdim durdum her yeri,
Kapýlardan kovuldum, derdiler; “git serseri”,
Sokaklar artýk mekân, dönemem tekrar geri.
Madem enin kýymetlin, omzunda ipek þaldým,
Ýndirdin yere yazdýn, sermedin karda kaldým.
Terk ettiðin derbeder, Ecmel dünyanda hiçim,
Ýçip, hepten attýðýn, pet suymuþum, bir içim,
Çoktan yandým tükendim, söndü kül oldu içim.
Her zerremi toplarken, seni kendimden çaldým,
Kýzdýn köpürdün azdýn, ermedin arda kaldým.
Leyla’sý yok Mecnun’um, bahtým geceden kara,
Kalbim kýrýk mutsuzum, palyaçoyum maskara,
Sen de gönül vermezsin, bedbaht sefil sakara.
Bir zamanlar ecendim, gonca açan gür daldým,
Dikenden gülü kazdýn, dermedin harda kaldým.