Amon Ra deðsin üþüyen ruhuma;
Hep onu bekledim uyumak için.
Gönlümün mimarý süslü hayallerle,
Telveli bakýþlarým dinlensin istedim.
Doðmaz güneþ, dokunmaz üþüyen sol yanýma.
Bilirim; yine de seni düþlerim.
Hani, o can evimi sarhoþ eden
Pembe bulutlar üstünde,
Uçar gezerdim ya seninle.
Ömrümün si mgesi diðer yarým,
Ben yine de seni gözlerim.
Sana olan hasretimdir
Yüreðimde patlayan mayýnlar.
Gözlerimden akan sitemli yaþlarý,
Siyah þarabýma katýk yapýp
Aþk diye içerim!
Damla damla…
Yudum yudum…
Biliyor musun?
Sana endiþelendiðim gecelerimdi,
Gözlerimi kan karasý þarap çanaðýna çeviren.
Výz gelir bana!
Bedenimi mahkûm eden o zifir karanlýkta,
Bulanýk perdeleri kaldýran
Hep bir ziya var sevgilim.
Seni görebildiðim,
Dokunabildiðim,
Çay karasý gözlerine daldýðým
Rüyalarým var.
O kýþ sabahýnda ayaklanýþýnýn,
Zamansýz gidiþinin isyaný var.
Durmaksýzýn saldýran eli hançerli hainlerin
Yüreðimdeki kavgalarý var.
Benliðimin sorgusunda
Yudum yudum eriyiþim var.
Ne yapsam ne etsem bilemiyorum…
Silinmiyormuþ ki yürekten
Ve tek cümleyle dudaktan…
Yalnýzlýðýn si mgesidir sensizlik.
Benim kadar candan, derinden
Hangi gönül hissetti?
Hangi ruh duydu sesini?
Ondandýr belki öfkelenmeyiþim.
Sinirlerim sus pus;
Çünkü sonsuzluða yenilmiþtim!
Yine hülyam oldun bu gece,
Iþýl ýþýl sessizce…
Ýyi geceler sevgilim!
Sen uykumdan öncesin...
Yýldýzlar þahit ki her gece seninleyim,
Yalnýzlýðýmda seninle ýsýnýrým bir tanem…
Ve bilirim; bu þehirde deðilsen,
Baþka þehre aydýnlýksýn sevgilim…
O yüzden buhar olup uçuþuna kýzmam,
Bulutlara yenilmiþim…
En þanlý namýmdýr yalnýzlýðým,
Çünkü zaten, hep senli hayalimle
Tek yaþardým…
Neyi kazandýn yerime?
Deðdi mi gittiðine?
Deðdi mi be sevgilim
Beni kaybettiðine?
╚►Ziþan Karamazi◄╝