Yine siyah simsiyah saçlarýnýn
Zifir gecesine aktý ruhumun þahý;
Hücrelerimin bittiði, okyanuslarýmýn baþladýðý yerden…
Taa derinlerimdeki vaveyladan
Sessiz çýðlýklarýmýn haykýrýþlarý..
Ýçten içe, adýný mýh gibi yüreðime kazýyor.
Senin, gelinciklerinin topraðýnýn suyu
Ve yemyeþil dallarýnda, tomurcuðun olmayý düþlüyor…
Sen ise, gözlerimden umarsýzca düþen incileri topluyor
Küçük bir çocuðun,
Misketleriyle oynamasý gibi oynuyorsun benimle.
Sonra masum bir çocuðunun, tebessümüyle
Süslediðin gözlerinle, gözbebeklerimden
Ruhumun harýna akýyorsun…
Sýcacýk ellerinle, buz kesmiþ sol yanýma ýsý oluyor,
Eritiyorsun yüreðime saplanmýþ buz saçaðýný…
Bayram sabahýný yaþar gibi þenleniyor hücrelerim.
O an âlemin mutlulukla adlandýrdýðý
Aþk divasý ben oluyorum sanki…..
Çok sürmüyor senli duygularýmýn zirveye ulaþmasý..
Ansýzýn, beni geride býrakýp
Kanatlanýp uçuyorsun, nereye eserse artýk.
Ýçimde fýrtýnalar kopuyor sen gidince
Ýliklerim kuruyor, hücrelerim ölüyor.
Dermansýz yýðýlýyorum olduðum yere;
Çaresiz…
Suçsuz olmamam rahatlatacaksa seni
Peki, sen sütten cýkmýþ ak kaþýk,
Bense karanlýklarda saklý kraliçe kalayým…
Biliyor musun sana hep söylemek istediðim neydi?
Hani aþkýmýza belirsiz tuzaklar kurdular ya
Ve seni, benim beyaz kuðumu siyahlara bürüdüler.
Sana olan sevdamdan bir an bile taviz vermemdim;
Çünkü ben seninle birlikteyken
Hergün biraz daha mutluydum.
╚►Ziþan Karamazi◄╝