OLMAYIŞINDAN OLANLAR
Dilime dolanmýþ bir türkünün,
Okunmayasý nakaratlarý seni söylüyor.
Anlatýyor bir paragrafta
Senli yarýnlar düþleyen acýtýlmýþ kýz çocuðu.
Sesinin köhnesinde kýyýlara vurmuþ nice dalgalar,
Dövmekten yorgun kumlarý.
Tozlu sokak lambalarýndan kývrýlan,
Ürkek ýþýk hüzmesinde yarin yüzü.
Aydýnlanmýyor gül dediðin çehrem,
Dönük deðilse suretine.
Gam serpilmiþ tellerinden,
Sýzýsýndan titredi bam.
Bende var oluþuna ferman yazýyorum,
Ýspata delilim yetmiyor.
Sen bu satýrlara düþmekten habersiz,
Dizlerinden kanýyorsun.
Dualarýmdan yol yaptým,
Temizledim parmak uçlarýmda geçmiþin izlerini.
Ayaðýna derdim takýlsýn istemezken,
Ýyi halimden müebbet yedim sofranda.
Sýratlar býraktýn bana
Kýldan ince,kýlýçtan keskin.
Ne yana firar edecek olsam,
Sana çarpar savrulan eteðimde bu þehir.
Damlalarýndan birikip,
Deryalar býrakýyorum avuç içlerine.
Koklamadan derdest ettiðin karanfiller devriliyor uçurumlardan.
Ýnsanlar geçiyor bir yerlerden,
Mavi gözlerinde gece karasý.
Baþak dedikleri saçlarýymýþ meðer,
Ben kuzguni görüyorum.
Kendime verdiðim sözlerden inþaa edilmiþ viranenin
Köprü altýnda ümitlerim.
Sýrça köþklerinde incinme sen yeter ki.
Benden esen yellerin ayazýnda
Kýraðý kesmez senin yüreðin.
Býrakýrým incileri ayak diplerine,
Görmesen ne gam?
Süslensen aþkýmýn gözlerinde,
Islansan yetmez mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.