SAAT GECENİN ÜÇÜ(bu şiir değildir sadece bir ruh labirentidir)

Gece karanlýktý yapýþ yapýþ ve aðýr
uzakta denizin kýyýsýna þimþekler çakýyordu
kaldýrým taþlarý parlak
kaldýrým taþlarý hüzün yüklü
ve gecenin üçünde yaðmur yaðýyordu
Ýzmir’in üstüne.

(Þehir yeni uyanýyordu.
Sokakta kediler,
sokakta köpekler,
sokakta çöpçüler vardý
turuncu yaðmurluklarý ýslak.
Çöpçüler þehri temizliyorlardý.
Kediler þehri temizliyorlardý.
Köpekler þehri temizliyorlardý.
-Gece bir duvar gibiydi ve kasvetliydi
ve kasveti temizleyen yoktu aralarýnda-
Ne sabah olmayý biliyor,
ne de güneþ bakýþlarýný gösteriyordu
Menemen ovasýndan.
Sekizinci katta hayal meyal
bir ýþýðýn önünde.
Pencerede.
bir adamýn gölgesi vardý.
Sevilmeyi bekliyordu kendince.)

Gece karanlýktý yapýþ yapýþ ve aðýr
uzakta çok uzakta denize þimþekler çakýyordu
þehir bir aydýnlanýyor
bir kararýyordu
herkes uyuyordu
kaldýrým taþlarý sýrýlsýklam
kaldýrým taþlarý hüzün yüklüydü
ve gecenin üçünde yaðmur yaðýyor
gecenin üçünde bir adam
gecenin içinden hiç bir zaman gelmeyecek olan
bir sevgili bekliyordu.

gecenin üçü
gecenin üçünde
gecenin üçü
sadece gelen
..........ölümdü.


Sosyal Medyada Paylaşın: