Mehmet fetih için çýkýnca yola
Selim’in ardýndan gül düþtü çöle
Süleyman adalet demiþti önce
Bir güneþ doðdu ya sus oldu gece
Aðlasam titresem secde baþýnda
Riyakar imaným neyin peþinde
Kaç yazar ve þair öyle kederli
Kaç öðretmen imam senden haberli
Sana öfke kussam beni boðarsýn
Artýk yeter kanlý þafak aðarsýn
Aðarmýyor bende kýzýl þafaklar
Su deðil kan dolu altýn bardaklar
Melekler haklýydý Kalu Bela’da
Kan ile yoðrulmuþ bir yarým ada
Ak sakallý dedem utanýr benden
Gidenler dönmedi hiç seferinden
"Tez gel aðam" dedi geride kalan
"Yatamirem" dedi hasretle dolan
Beyim Yemen’e git diyen hanýmlar
Kal’a-yi Sultani sana koþtular
Düþman bir deðil ki git desen gitmez
Bizde de cepheye gidenler bitmez
Ovanda daðýnda ey Anadolu
Geçtim ben askeri mermiyi topu
Sen okuyacaktýn þimdi ne dersin
Ey çocuk yaþýn kaç nere gidersin
Tozlu arþivimde okul defterin
Ben þimdi ne yazsam Cennet mi yerin
Kaydýn düþülmüþtür bakma ardýna
Sen kýzým kýzaným kurban yurduna
Mehmet iken Fatih olmak görevin
Selim iken Yavuz olmak kaderin
Süleyman önüne Kanuni yazmak
Sultanlýk yavruna bir mezar kazmak
Gitmezsen babandan geri kalýrsýn
Komutan öl derse sen de ölürsün
Hiç düþünme geri gelmeyi sakýn
Ardýndan ninenle gelmemiz yakýn
Kal’a-yi Sultani aldýrma bana
Bizim kaderimiz koþmak canana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.