Kandýrýp durma kendini,
Asaletin yalnýzca dýþýný gizler.
Ýçinde öfkenin savaþýndan kalma
Dikiþ ipi tutmayan izler...
Yapma çiçekler gibi
Ruhunu perdeliyor duruþun
Aromanda nefret var,
Ýçine alabilmek için insanlarý
Üzerine sýkýlmýþ kokularla dolusun...
Neyin ardýna saklanýrsan saklan
Küçük gelecek ruhunun karasýna,
Hayatta iyiler mutlak kazanýyor
Bakmadan karesine asýna...
Elif Sezgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.