BU YÜREK HEP SENI ÇARPAR…( Vers.)
BU YÜREK HEP SENI ÇARPAR…
Günde,yüzaltýbin kerre seni çarpar,seni anar…
Uyanýkken,uykudayken,bu kâlp senin için yanar !..
Benim deðil,bu kâlp senin..O vurdukça,sen yaþarsýn..
Neler geçiyor bu kâlpte.? BÝLEBÝLSEN ÇOK ÞAÞARSIN...
Ardý-arkasý kesilmez..Týk-týk-týk-týk..Söyler seni..
Ýkimizi yaþatan O..Hemi seni,hemi beni..
Sanma sakýn,sustuðunda,ölmüþ olan sadece ben..
Birlikte ölmüþ oluruz,çünkü bende yaþarsýn sen..
Senin AÞK’ýndýr yaþatan,bu aciz faniyi,inan..
Sen nereden bileceksin.. Sadece kâlbim mi yanan..?
Bu kâlp bende vurmasaydý,günde yüzaltýbin kere,
Bilemezsin,GÜZELÝM sen ölmüþ olurdun boþyere..!
Günde binkez ellerimle,atýþlarýný dinlerim..
Ba’zen coþar,doludizgin..Hýçkýrýklarla inlerim..!
Bende yaþarsýn GÜLÜM sen..HÝÇ HABERÝN OLMASA DA,
Bu yürek seni yaþatýr,Gül yanaklarýn solsa da..
BÝLMESEN DE,GÖRMESEN DE,TATLI CANIMSIN,BU TENDE..
Bu kâlp birgün sustuðunda susacaðýz sen de,ben de !..
—Mehmet Cemalettn Bayhan-ERDEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET CEMALETTİN BAYHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.