Ýçimde hâlâ o acý. O buruk, O bir türlü geçmeyen sancý...
Konuþacaðým diyorum kendimle, Aynanýn karþýsýna geçip, Bir an önce, Gerçeði söyleyip, Yani "O gitti" deyip... Ama konuþsam, Sanki dudaklarým dökülecek yüzümden, Söylemek için geç kalýnmýþ, Bir kaç yaralý kelimeyle birlikte; "Gitme, bitmesin..." Aðlayacaðým... Aðlasam, Sanki yaþ yerine baþka bir sývý akacak gözlerimden. Kan gibi, Bu arada kan neden sýcak? Neden kýrmýzý? Neden gittin?
Yutkunacaðým... Yutkunsam, Sanki boðazým parçalanacak. Gittin ya, Bu saatten sonra ne yapsam baþýma bela olacak benim! Dursam yerimde, Esen herhangi bir þiddetlikdeki rüzgar savuracak bedenimi. Çünkü; öylesine zayýf, Öylesine hâlsiz Ve öylesine güçsüzüm þimdi... Adým atsam, Bende ki de þans ya; Ayaðým en derin çukuru bulacak! O çukura basacaðým Ve düþeceðim sonra...
Ama sana, "Gitme", diyebilseydim. "Bitme", diyebilseydim; Karþýnda ölecektim...
Hadi yine iyiyim,
B*k iyiyim...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.