Artýk Kuþkum Kalmadý
Artýk kuþkum kalmadý, sensiz bu hayat boþmuþ!
Ömrümün her anýný senmiþsin hep dolduran...
Gönlüm gereksiz yere baþka kollara koþmuþ!
Sevdânmýþ meðer aþkýn deryâsýna daldýran...
Durma, tekrar kapýna getiriþinle öðün...
Bak, tabaný yarýldý nem yüklü mavi göðün!
Kanma söyleyenlere etraftan varýn yoðun!
Ben yandým, ben savruldum, olmadý hiç aldýran...
Bilmem nasýl ayrýldým senin gibi bir yârdan?
Öyle tersleþmiþtik ki, düþtük çaptan, ayardan!
Farkýmýz kalmamýþtý naðmedeki aðyârdan,
Ýþte oydu ya benim saçlarýmý yolduran...
Þu hasret denizinden çýkamadým bir türlü...
Neler geçer aklýmdan, bir bilsen, türlü türlü!
Yumulmayý unutan gözler sanki özürlü!
Meðer senin sevdânmýþ uykularý böldüren...
Çok bulanýktý kafam, aka aka duruldum...
Hiç affetmem demiþsin; emin ol ki kýrýldým...
Aç artýk kollarýný, billâhi çok yoruldum!
Senin hasretin beni kýdým kýdým öldüren...
Mecnûna döndüm sanki, karýþtý saç, sakalým...
Herkes dalga geçiyor, bir yoluna bakalým!
Açalým gönlümüzü, inadý býrakalým;
Bu hâlimizdir bizi el âleme güldüren...
Antalya-2012/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.