iştahlı sonbahar

Elektrik süpürgesi
içinde dönen
sonbaharýn
yol kenarýna uzayan
tellerine asýyorlar
ölüm ilanlarýný.

Yeþil maskeyle yüzüme
yaklaþan diþ hekimi
ayrýlýk.

“Bana þarký söyle bebeðim!”
“Beni sevdiðini söyle!”
“Ülkeyi sevdiðini söyle!”
“Tanrýyý sevdiðini söyle!”
“Öðretmeni sevdiðini söyle!”
“Okulu sevdiðini söyle!”
“Ýþini sevdiðini söyle!”
“Babaya sevdiðini söyle!”
“Söyle ve kurtul herþeyden…”

Palmiye sakalýnda yaþayan kuþlar
pisliyor banka oturanlarýn üstüne.
Ve buna talih diyor insanlar.
Kim akýllý söyleyin!

“Ýnsanýn bütün deliklerinden bir þey akýyor.”
“Peçete ve tuvalet kaðýdý iþinde iyi para var o zaman.”
“Boþver, silah gerek bize. Doðal olmayan bir delikte biz açarýz onlara…”

Sesime vurmuþ tenin.
Ne lezzetli kelimelerim,
ve sigara yakmam gerekmiyor makamýnda
“seni seviyorum” için…

“Aramýza hoþ geldiniz. Artýk bu ailenin üyesi oldunuz.”
“Sigortamý tam yatýrýyorlar, günde bir öðün yemek ve servis var. Haftada 40 saat ve ayda 3 gün fazla mesaiden toplam 850 lira. Ayrýca çay kahve þirketten. Daha ne olsun. Buna da þükür.”
“Malesef iþ akdinize son veriyoruz. Üzgünüz…”

“Anne, öðretmen bana dört buçuktan beþ veriyorken
sen neden dört buçuktan beþte iþten çýkmýyorsun?”



















Sosyal Medyada Paylaşın: