Eski ve bugünden farksýz günlerdi.
Atarinin saati 250 bindi.
Ama o zaman da 1 milyon paraydý.
Para bende hiç bulunmazdý.
Fakirdik, babama para ver demek zoruma giderdi.
Ýstesem veremeyince de onun zoruna giderdi.
Simit satardým tatil günleri.
Ne günlerdi demiycem þimdi.
O günler de güzel deðildi.
Çocuksu aþklarým oldu, olmadý deðil.
O zamanlar Galatasaray ve Hagi en önemli þeydi benim için.
Kýz deseydiki bana; Hagi benden önemli mi? valla önemliydi...
Arada bir kazýkazan kazýrdým, çýkmazdý.
Yaðmur yaðýnca çocuklar salyangoz toplarlardý,
Ben de toplayým desem annem günah deyip kýzardý.
Hayal kurardým geceleri zengin olurdum ve bir sürü evlerim olurdu.
Ne biliyim küçüktüm, parasýzdým þimdinin parasýyla 1 lirayý bile bulamazdým.
Bu kadar fakirken ben çocukluk yapamazdým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.