yeryüzü takatsizliðini anlatýyor
sevgiyi ellerinde tutmayanlar
duymuyor
ayaklarýyla yoruyor da yoruyordu
ýþýk suya koþmuþtu
su nefesti
su ar’dý
su dermandý
takip edilmemiþti
su kayýptý
dev adamlar renkli filmler çeviriyor
herkes rol almak meþhur olmak istiyordu
þöhret merhametsizlerin adýna
þan gururun alnýna
yazýlýyordu
içinde pazar kurulmayýnca
alýþveriþ bilmiyordu
gelene can
gidene yaþ döküyordu
beyaz yürekliler
yitiriliyorken gülüþler
yanýnda olmuyordu aðýzlar
dur demiyor
umut vermiyordu
Eylül son ikiye yaklaþýyor
sönüyordu vakit
yeryüzü titredi
ýþýk göðe yükseldi
devler görünmez halde
bir ev Anadolu’da
bir anne Elif asaletinde
derman Ya Allahým
dilinde
...
..
.
ve
getirdi kýzýn muþtusunu
melekler
þimdi
huzurlar dilemeli
aminlerimizde.