MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

AÇELYA-AŞKIN ADI-AZELYA
ilhan kurt

AÇELYA-AŞKIN ADI-AZELYA




AÇELYA, bir kenar mahalle güzeli.
Çay toplar o narin elleri.
Deðdi gözlerim bir kez o’na ,
Kayýp gittim bir AÇELYA boþluðuna.

Gözleri, hayaller alemine açýlan
büyülü bir çift kapý gibi.
Kapýldým girdabýna büyüsünün,
Sürüklendim içeri.
Süzüleyim dedim bir albatros sessizliðiyle
Aþkýn AÇELYA denizinde;
nerden bilecektim, fýrtýnalar beslemiþ köpüksü gözlerinde!

Aþk bir çayýr engereði AÇELYA,
senin gözlerinle vurdu beni..
Akýtýnca zehrini kanýma ,
sandým ýzdýrap oku deðdi canýma.

O ne nazenin, o ne endamlý yürüyüþ ki
onunla kurdun kalbime saltanatý.
Sanki sen Ýstanbul’dun;
Ben Fatih’in atý.
Þaklayýnca sýrtýmda aþk kýrbacýn,
Yýkýldým! Döndüm deprem vurmuþ viraneye;
Sanki ýþýk hýzýyla dönen topacým.

Çiçek açmak istemiyormuþ kiraz aðaçlarý.
Çiðdemler, küsmüþler topraða.
Kararlýymýþlar nevruzu yalnýz býrakmaya.
Kendileri bilirler.
Çöl olsa da bütün dünya;
Sen, yalnýz sen bana yetersin AÇELYA.

Bir gizli aþk þimdi bende,
Hayalimde okþadýðým renklerinle
Arz-ý endam etmen bahçemde.
Onulmaz bir tutku, dermansýz melankoli
Seviþebilmek sabah güneþiyle;
Tomurcuðuna konmuþ iki damla jalede.
Gönül topraðým aç AÇELYA, gönül topraðým aç.
Hicraným göðü tuttu ne olur artýk aç.
Heyhat, bu yazda eriyip gitti ardý sýra baharýn;
Yine döküldü gazeller; vakti erdi hazanýn.
Oysa AZELYA, hazanlar seninle eriyip biterdi.
Kýþlar seninle, hep seninle bahara erdi.

Yüzün, ilk akþam mehtabýnýn suya vuran aksi,
AÇELYA bir gözün güneþin, bir gözün ayýn dengi.
Söyle kelebekler senden mi aldý onca rengi?
Sanki dünya kavrulmuþ da bir aþk yangýnýnda,
Sen o yangýndan kurtulmuþ tek aðaçsýn.
Yeni bir hayat için dünya sana muhtaç;
Ama unutma ki sen de Allah’a muhtaçsýn.

Gökkuþaðýnda renk aramýyorum,
Senden alýr o rengini biliyorum.
Baharlar hazana, yapraklar gazele döndüyse;
Suç benim mi AÇELYA, söyle suç benim mi?
Nerden bilirdim bakýþlarýmýn daðlarý eriteceðini,
Ovalarý çöle çevireceðini.
Gözlerim masum AÇELYA, gözlerim masum;
Söylemek istiyorlar seni sevdiðimi.
Bu suçsa, itiraz etmem yaðlý urgana;
Hele bir de senin ellerinden olursa.
Ah AÇELYA! Gelip oturdun ruhumun çekirdeðine;
Soluk alamam, soluk almam.
Sýzmýþsýn iliðime dek bünyeme;
Korkarým soluk alýrsam,
Seni içimde tutamam.

Aþkýnla bir dünya örmüþtüm kendime.
Eriyordum potasýnda sevdanýn,
Yanarken kalbim ateþli hayaller içinde.
Bir ýþýk, bir umut arýyordum;
Kara gözlerinde bükülen dehlizlerde.


Derken, bir gün, bir mayýs akþamý
Buz gibi parçalandý hayallerim.
Don vurdu taze ekinlere;
Bir salgýn kanatsýz býraktý gökyüzünü,
Çiçekler tomurcukken çürüdü.
Kan çekildi damarlardan,
Son nefesler canlarý ölüme sürüdü.
Ýnsafsýz AÇELYA, gözlerini bende býrakýp;
Kalbimi söküp yürüdü.
Of AÇELYA of!
Sen, yürüyüp gittin ardýna bile bakmadan;
Ben, bakakaldým fidan boyuna ardýn sýra.
Sen yürüdün; aklým yürüdü, kalbim yürüdü,
Ruhum yürüdü …
Peþin sýra dünya yürüdü, ay yürüdü, yýldýzlar yürüdü,
Ýnsanlar durdu, yollar yürüdü.
Bir AÇELYA sonsuzluðuna kervanlar yürüdü…

Sen de kaybolup gittiðim zamandý ey yar,
Hayat ýþýðýmý söndürdüðün o günler,
Ne zaman kapansam ana dizi gibi yastýðýma
Gözlerin geçiyordu gözlerimin önünden
Gözlerin AÇELYA, gün çalýyordu ömrümden.
Tam yirmi saat uyuyordum günde;
Býrakýp kendimi delik deþik, kevgir gibi bir uykunun kollarýna.
Ben uyuyordum;
Gözlerin silinsin diye hayallerimden,
Ah AZELYA! Ýþkencenin ikinci adý.
Ben senden kaçýp uyuyordum,
Sen rüyalarýmý bile kuþatýyordun.

Sonra nasýl bilmem;
Önce rüyalarýmý terk ettin, sonra da hayallerimi.
Zaman yavaþ yavaþ küle çevirdi közlerini.
Her þeyinle çekip gittin hayatýmdan,
Bir gözlerin yalnýz býrakmadý beni.
Yine korkutuyor beni o kara bakýþlar,
Ürküyorum menziline girmeye;
Ürküyorum küllerine benzin döker diye.
Kül közü saklar AÇELYA,
Kül közü saklar.
Korkuyorum bir kez üflesen, bu yangýn yine baþlar.
Galiba yaþamak zorundayým, yüreðime saplý bu korkuyla.
Galiba yaþamak zorundayým, elimde bir kova suyla.
Biliyorum ki;
Kül közü saklar AÇELYA,
Kül közü saklar.

Yemin olsun AÇELYA!
Yemin olsun sevdam üzerine!
Yemin olsun aþkýnla yanan kalbim üzerine;
Yüreðimdeki bu kor hep duracak,
Gözlerin böyle ýþýk oldukça gözlerime.
Sen yaþadýkça, ben yaþadýkça;
Kalbim nefessiz kalmadýkça,
Su dökmeyeceðim ateþime.
Ýçten içe beni kavursa bile.
Biliyorum ki su dökmedikçe
Kül közü saklar AÇELYA,
Kül közü saklar.


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.