Ne sesini duyuyorum þimdi, Ne de nefes alýp veriþini... Çünkü kulaklarým sana doðru eðildiðinde, Tüm sesler kýsýlýyor...
Yaklaþtýkça, Dokunmak istedikçe sana; Karþýmdaki görüntün daðýlmaya baþlýyor... Bir bardaðý yanlýþlýkla elimden düþürüyor, Kýrýyorum sanki. Ben de kýrýlýyorum sonra, Kýrdýðým yetmezmiþ gibi...
Yanýlýyorum, Seni gördüðümü sanýyorum bazen... Hani durduk yere, Aniden... Bir sürprizle gelmiþsin gibi, Bir mucize olup gerçekleþmiþsin gibi, Gururla geliyorsun yanýma... Ve tam mutlu oluyorum derken, Kalýveriyorsun kursaðýmda...
Bir, iki, üç deðil; Bunu hep yapýyorsun ama...
Ama senin suçun da deðil...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.