OYUNLAR OYNARDIK ÖLÜMÜN KUYTUSUNDA

Biz, oyunlar oynardýk ölümün kuytusunda

Gökten acý yaðardý ayrýlýkla karýþýk
Biz sýrýlsýklam olurduk çekilesi hasretten
Bir bir kururdu herkes, içinde yanan ateþten

Kimi düþ kurardý en yalýn haliyle zamanýn
Kimi düþerdi çelmesinde hayatýn
Fýrsatýný yakalayýnca da her anýn
Gözlerimiz aþka kapanýrdý
Biz aþktan ölürdük

Hayatýn kýyýsýndan teðet geçerdik
Sarý güllerin dikenlerinde parmaklarýmýzý kanatýrdýk
Biz sevda olurduk gecenin koynunda
Üzerimize vedalar yaðardý tan aðrýsýnda

Biz;
Oyunlar oynardýk ölümün kuytusunda

Daraðacýna asardýk yüklemsiz tümceleri
Öznesini özümüze,
Yüklemini sözümüze katar, bakardýk dünümüze
Sýðýnýrdýk iki ufak kelimeye

Biz bu gündük aslýnda
Yarýnlarý yoktu dünümüzün
Ýçimizde kapanmaz yaralar açardýk
Gönlümüz kanardý


Hayatý üzüm baðý yapar, yalandan düþerdik
Mevsim kýþa, yorganýmýz kýsa gelirdi
Biz üþürdük

Rüzgârlar eserdi bizden, her birimizden
Eser kalmadý zerre kadar güzden
Ruhumuzda, ruhumuzla eceli canlandýrdýk

Biz;
Oyunlar oynardýk ölümün kuytusunda

Sosyal Medyada Paylaşın: