Gök kuþandý adam göðe dayanmýþken zaten dik baþý dimdik durdu göðün altýnda iðip baþýný baksa aþaðýya baþý dönerdi yine de son bir kez bakmalýydý yeryüzüne
iyi ki burdayým diyerek mýrýldandý
aþaðýda bir þamata bir kargaþa piþman olup baktýðýna yeryüzünü sökük yerlerinden yýrtýp attý
baþýna düþen damlalarla ohh dedi bütün nefesiyle
gök aðarmak üzereyken biraz ötede maviliðin içinden bir çiçek gözlerini açarken hayata
adam üst katmanlara da çýkmalýyým dedi attý ayaðýný bir üst basamaða tutunamadý kaydý ayaðý
düþüyordu bir yýldýz gibi geldiði yere
son bir hamleyle sýçrayýp tutundu çiçeðe dalýndan çiçek henüz doðmuþ kök salmamýþtý
birlikte düþüverdiler paraþütle atlarcasýna
odasýndaydý bir saða bir sola dönüp dururken düþmüþtü yaylý yataðýndan gülümseyip günaydýn diyen çiçek hala elindeydi
adam da günaydýn dedi seni susuz býrakmam korkma boynumun borcu seni yaþatmak
boynumun borcu sen ki bu narin halinle býrakmadýn elimi sabahýn ayazý girdi rüzgârla açýlan pencereden çiçiek ürperdi ürperdi adam da
ne rüyaydý ama
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.