Dalından erende düşüyor, ermeyen de...
Dalýndan erende düþüyor, ermeyende-
‘’Bir bak ki gör kundakta ki halini
Bir bak ki gör nasýl ölebileceðini’’
Aðaçta ki çiçekler benzemiyor mu? Kundakta ki bebeye,
Meyvesini büyüyene denk görür müsün?
Sarmýþ sarmalamýþtýr onu…
Büyüdükçe kundak dökülür.
Su gördükçe rengi yerine gelir, olgunlaþýr.
Kimi dallarý vardýr kurt bürümüþtür
Kimi dallarý kurttan ölmüþtür.
Kimi dallarý kurtlu da olsa bir umut çiçek açmýþ
Hayata merhaba demiþtir.
Aðaç büyür,
Her sene her yeni yavru filizler fýþkýrýr…
Ve yapraklarý vardýr, her biri farklý.
Ve meyveleri vardýr, onlarýnda her biri faklý veya ayný.
Hatta içinde çýkan ikiz meyveler bile vardýr…
Dalý saðlam olandan daha büyükleri çýkar
Kurtlu dallardakiler ya ölür ya ufak kalýr
Ama hepsinin amacý bellidir bir fayda içindir.
Ve hepsi güneþe varabilmek için serpilip
Birbirinin üstüne doðru atlarlar
Çünkü güneþ ateþtir.
Ki ateþ onlar için bir fýrýn tezgahýn da piþme yeridir.
Ama hepsinin nasibi faklý yerlerdedir.
Kimilerinin yeri en üst dallarda,
Kimileri ise en alt dallarda,
Ama amaç belli hepsi olmayý beklemektedir.
Hiç biri itiraz etmemektedir.
Gidecekleri yer bellidir.
O üst dallar var ya…
Orda çabuk kýzarýrlar ve çabuk olurlar.
Onlarýn imtihanlarý faklýdýr.
Ömürleri ya kýsadýr ya çabuktur.
Ya bir kuþ için avdýr.
Ya da vaktiyle olanlardandýr.
Tabi saðlam kalabilenler için yukarýlar çok farklýdýr.
Aþaðýdakiler daha korunaklýdýr.
Daha itaatkardýr nefislerini yenerlerse.
Onlar havaya ve ateþe daha uzaktýr.
Av içinde daha az risk taþýrlar.
Kurtlu dallarý unuttum sanma.
Onlarýn imtihanlarý çok farklýdýr.
Ya doðuþtan gelen hastalýktýr.
Ya kendi nefsinin hastalýðýdýr.
Bir kuru dal kesilmezse tüm aðacý kurutabilir.
Kuru dallar günahdýr.
Hayattan kesip atamazsanýz iman aðacýnýzý kurutabilir.
…
Olsun veya olmasýn.
Vakti zamaný gelince hepsi patýr patýr yere düþerler.
Ve iþte þaþkýnlýk ordadýr.
Bir bakarsýn ki yere
Dalýndan eren düþüyor, ermeyende.
Kimi kibirden yere dahi düþmez.
Ama bir çocuða alýp koparýp versen de fayda etmez.
Bir bakarsýn ki!
Kibirin den dalýnda bumburuþuk buruþmuþ gitmiþ.
Kuþlar dahi onu beðenip yemez.
Onu toprak dahi kabul etmez.
Yer üstünde çürümeye mahkumdur o
…
Ýþte dalýndan eren de düþüyor, ermeyende…
Bütün insanlar inanýr bir þeye.
Ama içlerinde makam mevki gözetmeksizin inananlar vardýr.
Yer fark etmez onlar için.
Kurtlu bir ana babadan gelip de meyve olanlar vardýr, erenler vardýr.
Her þey tam iken yer makam yerindeyken olanlar vardýr.
Ama çektikleri çile aynýmýdýr.
Fayda dediðin zaten olmak deðimlidir.
Bu ne inattýr…
…
Ýþte dalýndan eren de düþüyor, ermeyende…
Ama bir kýþ gibidir ölüm…
Ölüm,
Yeni bir doðuþun baþlangýcýdýr.
Ve aðaçlar her sene doðar her sene ölmezler mi?
Meyveleri de yere düþüp
Yeniden toprakla buluþup filizlenmezler mi?
…
Ýnanmaktýr doðmak.
Ýnanmaktýr ölmek.
Ýnanmaktýr yeniden doðmak.
Önemli olan bunlar yaþanýrken olmaktýr.
-ÞAÝR MEÞRU-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.