Rüzgar aldı

Seher yeli.
Kýrdý benim dallarýmý.
Hiç durmadan su damlar dallarýmdan.
Aldý benim bir insafsýz aklýmý,
Kalbim kýrýk.
Ateþler sarsa da her yanýmý.
Boþ yere çok çekmiþim sevdadan
Vermem daha canýmý….

Oysa ben Ýki gözün,
Hayranýydým bir zamanlar severken,
Aþký sevgisi boþaymýþ meðer bilemedim ben.
Neden diyip de, baþým alýp gidemedim.
Çekerim bir insafsýzýn elinden,
Neden….


Düþünmedim.
Umut ettim vefasýzýn aþkýna.
Meðersem ki yalanmýþ da, aldanmýþým onun sözlerine.
Kanmýþým bakarken.
Sevgi dolu bakar gibi gözlerine.
Doðru bildim.
Ýnandým da, sözlerine.

Çekti gitti.
Uðraþma ben varmam dedi bir soysuza.
Beni soysuz yerine koydu huysuz..
O insafsýz...
Ne diyeyim bilmem ki, sevda nedir bilmez bu huysuza,
Sýzlar yüreðim hala.


Verdim de rüzgar aldý sel aldý.
Ýçimdeki sevgiyi..,
Yürek sýzlar gönül aðlar gösterme bana ilgiyi.
Köreldi duygularým, param, parça oldu þimdi yüreðim,
Söktüm attým, içimdeki çiviyi.

A.Yüksel Þanlý er
































Sosyal Medyada Paylaşın: