güneþe mermi sýkan adam…;
sýktýðý mermdoldurmaz aklýyla…
kendini alýþýrdý
sýkýlýnca caný…
ya burun kýllarýný koparýr
ya da yarý halý benzeri kýllý baðrýný
veya
hafiye kýlýklý bu adam…;
hava alaný
sinek öldürmek
ustura koonun için en büyük zevklerdi
.
çekirdek çitler…
dibi tutmuþ pilav üstü kuru yerdi
diþleri
içinden çýkýlmaz…
sayfalar dolusu çok ili düþlerdi
çooooook bilir, çok söverdi
koftiden kabadayýydý
eþek anýrmasý gibi nara atar…güya herkesi döverdi
.
trafikte kural mural tanýmaz
önündekini
kaþý-gözü, aðzý- burnu oynak bu adam…;
ya ý kaybedince…
kendini ters çevrilmiþ bir fincana verdi
.
“gül” diyince sýrýtmayý anlardý
ilaç yerine yeðlerdi
fakat þapkadan tavþan çýkýyorsa
neden fil çýkmýyor? un cevabmerak ederdi
.
bir gün…
rakýsýný içipyaptýðý balkonunda
sokak geberdi
1981
*tahsin özmen, bez bebekler de üþür, çatým&baský yay, ank ,2006