Unutamayacağımı Unutmamışım

Mutluluðum kadar az olan ne varsa,
Hep onlara yakýndým ben...
Hiç uzaklaþmadým,
Giderken götürdüðün parçamýn yokluðuna,
Yarýmlýðýma bile zamanla alýþtým...

Zaman alýþtýrýyor alýþtýrmasýna da,
Yatýþtýrmýyor hiç yaralarý;
Hâla taze yaralarým,
Hâla kanýyor...
Ama eskisi gibi deðil tabi,
Kýrmýzý bile,
Eskisi gibi canlý bir renk deðil...
Bir tek ben,
Eskisi gibiyim sadece;
Hâla ölüyüm,
Hâla yalnýz...
Peki ya sen,
Sen nasýlsýn?
Mutlu musun hâla?
Sevdiðin adam yanýbaþýnda mý?
Evlendiniz mi
Ya da çoluk çocuða karýþtýnýz mý mesela?
Bu sorularý neden mi soruyorum sana,
Geçenlerde,
Sana benzeyen bir kýz gördüm de yolda...
"Senin kýzýn mý acaba" diye merak ettim,
Ýçim çok acýdý,
Merak etmekten vazgeçtim sonra...

Gözlerini unutmamýþým,
Ellerini unutmamýþým,
Saçlarýný unutmamýþým,
Unutamayacaðýmý hele hiç unutmamýþým...
Sana benzeyen o kýzý,
Görünce anladým...

Benden aldýðýn parça
Eminim ki,
Ýþine yaramýyordur asla...
Benimde iþime yaramaz bu saatten sonra ama;
Artýk geri ver,
Sýkýldým yarým yaþamaktan...
Sýkýldým sensiz oynadýðým oyunlardan,
Artýk geri gel.
Ne yaparsak yapalým ama;
Hep beraber...

Hem gelirsen söz,
Eskisinden daha çok seveceðim seni!
Eskiyeceðimiz kadar eskidik zaten,
Daha fazla eskitemeyiz artýk birbirimizi...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: