Öyle bir “an” yaþarsýn ki özlem boþalýr gözlerinden
Saðanaða karýþýr damlalar,
Ýzlersin…
Yetim kalan ruhunu tamir etmez hiçbir alet
Ve hiçbir sözü geçiremezsin allak bullak olan yüreðine
Susar, beklersin…
Film þeridi gibi geçip gider yýllar gözlerinin önünden
Durdurmak istersin bir an, en toz pembe kesitinde
Akýp gider ellerinden…
Bakarsýn ki kapkara olmuþ avuçlarýn
Hiçbir sabun temizlemez bu kirlenmiþliði
Utanýrsýn….
Ve lanet edersin güzel duygularýn yitikliðine
Vefasýz geçmiþinin külleriyle
Ýçin için yanarsýn…
Yapamadýklarýna hayýflanýr, aðlarsýn
Ya da yaptýklarýnýn bedelsiz kalýþýna.
Cefalarýn hükmettiði dünyanýn kölesi olmuþtur bedenin
Satýlýk ruhlarýn ülkesinde
Baþrol oyuncusu olmuþsundur artýk
Perdeler kapanýr elbet yürek yakan alkýþlarla…
Herkes daðýlýr daðýlmasýna da,
Bir sen kaçamazsýn…