Yazık Değil mi Bize?

Ne denir ki buna,
Yaptýklarýna diyorum sevgilim...
Neden bu kadar çok uðraþtýn ki,
Canýmý yakmak için?

Yazýk deðil mi bize?
Bitiyoruz,
Bir daha hiç baþlamamak üzere...

Azalýyoruz yavaþ yavaþ,
Kum saati gibi tepe takla olmuþ,
Usulca döküyoruz kum tanelerimizi...
Bitince ne olacak bilmiyoruz,
Hatta bilmek bile istemiyoruz...

Ama sevgilim...
Ama bittik iþte!

Þimdi ben,
Nefes aldýkça batan,
Kýrýk bir kalbi ne yapacaðým göðsümde?
Suya düþüp telef olan onca hayali,
Gitsen de peþinden gelmeyip kalan sevgini,
Býraktýðýn yalnýzlýðý bir ömür,
Dilimde ve avuçlarýmdaki bin ölüm dileðiyle,
Ne yapacaðým þimdi?

Mesela, senden sonra kimi seveceðim ben?
Söyle!
Sana benzese de yerini dolduramayacak hiçkimse...
Beklentim olamayacak mý baþkalarýndan;
O’nu andýr, o’na benze, o gibi ve hatta o ol diye?
Sana "o" demek,
Dudaklarýmýn gözyaþýdýr...
Olabildiðince kurudur;
Sessizce akar
Ve kýrmýzý olmadan kanar...

Bittik iþte, bittik!
Ne denir ki buna?
Sevgilim, dudaðýný onu öpmek yerine,
Söylediklerime cevap vermek için kullan biraz da...

Biraz daha sor kendine...
Yazýk deðil mi bize?
Yazýk deðil mi verdiðim cana?

Bir ölünün,
Yaþayanlarýndan sadece bir fatiha istemesi gibi;
Yazdýðým sözcükler...
Cennete gitmeyeceði malum ama,
’Belki azabým hafifler’ der...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: