Ben bir fotoðraf albümüyüm.
Kafamýn içinde, canlý yüzler taþýyorum.
Binlerce…
Hiç deðiþmeyen,
Kimisi silik,
kimisi derin izleri olan...
Bu kadýn, komþumuz Safinaz abla...
Ah, benim Safinaz ablam!
Hayatýný þambaba tatlýsý satarak idame eden, çipiþ gözlüm.
Ne çok þey öðrendim senden, bir bilsen...
e n
ç o k d a
s e v g i y i
ö ð r e t t i n
s e n
b a n a...
ve sevgi ile korkularýmý alt etmeyi...
Nasýl da anlatýrdýn uzun, uzun, hiç usanmadan.
Derdin ki;
“Allah (cc) insaný “SEVGÝ” ile yarattý.
Sadece sevgi;
sevgi benim nefesimdir, diyerek.”
Adem’in sevgisi Havva’ya,
Havva’nýn sevgisi de Adem’e
öylesine üst düzeydeydi ki,
“Þeytan” onlarýn bu coþkusunu kullanarak, ,
Havva’nýn nefsini tahrik edip
yasaklý meyveden istetti.
Adem de ,
cesaretinin kayýtsýzlýðý ile kopartýp verdi bir tane.
Allah (cc),
bu söz dinlemez iki insaný cezalandýrarak yolladý dünyaya.
Yollarken,
“benim emirlerime karþý gelmekten korksunlar,” diyerek,
yüreklerine azýcýk da “KORKU”saldý.
Ne yazýk ki, korku, sadece ondan korkmayý saðlamamýþ,
dünyada mevcut tüm tehlikelerden korkmayý da saðlamýþtý.
Korku böylece büyütülerek,
panik, çekince, ürkeklik, dehþet, sakýnma,
ürperti, yýlma, ürkme, yýlgý, içtinap, fobi,
kaygý, merak, bulut, telaþ, heyhey, endiþe,
düþünce, kuruntu, terör, þaþkýnlýk, çekinme,
bunalým, sýkýntý, üzüntü, nefret, kin, riya,
iftira gibi binlerce kardeþ edindi kendine...
Edinsin.
Daðlarý, taþlarý kaplasýnlar hep birlikte.
Onlarýn heybetli görünümü bir gölgeden
ibarettir.
Korku, yok olmaya mahkumdur sevginin gücü karþýsýnda…
nur içinde yat,
benim çipiþ gözlü ablam...
seni seviyorum...