Ben bir fotoðraf albümüyüm.
Kafamýn içinde, canlý yüzler taþýyorum.
Binlerce…
Hiç deðiþmeyen,
Kimisi silik,
kimisi derin izleri olan…
binlerce çocuktuk biz…
Þu kýz, nasýl da güzel bir kýz, deðil mi?
Onun adý “Ece Turhan" dý:
ÝTÜ’de Çevre Mühendisliði okuyordu.
Ýstiklal Caddesinde yürüyordu
tepesine cam düþtüðünde,
bu yüzden mühendis olamadý…
Mühendis olabilmek için,
caddenin karþý kaldýrýmýnda yürüyor olmasý gerekiyordu,
Hepimiz ayný þartlara sahiptik yola çýkarken
Kader bir kaçýmýzý burada alýkoyarken
Bir kaçýmýza yürü ya kulum, demiþti.
Bir kaçýmýz ne oldum delisi olmuþtuk görüþmeyeli,
Bir kaçýmýz alçak gönüllü kalabilmiþtik…
Bir kaçýmýz homoseksüel olduk
Bir kaçýmýz hýrsýz, serseri
Bir kaçýmýz mezarlýkta yatýyor þu anda,
Bir kaçýmýz þu anda ecel teri döküyor…
Ayný þartlara sahip çocuklardýk
Zekamýz daha noksan deðildi birbirimizden
Hýrsýmýz da;
Hepimizi tesadüflerimiz taþýmýþtý yerlerimize…
Hiçbir deðerinin olmadýðýný sandýðýmýz
küçük tesadüflerin
büyük etkileri olmuþtu hayatýmýzda…
Bütün bir hayatýmýz
O küçük þeyler yüzünden deðiþmiþti...