MALATYA BANA EŞLİK EDİYOR

Bir zamanlar beni hiç yalnýz býrakmayan
Dostlarým vardý.
Her zaman yanýmdaydýlar,
Her akþam Kanalboyu’nda toplanýr,
Malatya’nýn ayrý bir köþesinde
Yakardýk mangalý,demlenirdik.
Mangal yakmadýðýmýz köþesi yok Malatya’nýn,
Her yerini avucumuzun içi gibi ezberlemiþtik,
Nerede hangi bahçe var,
Hangi baðýn üzümü daha güzel,
Bilirdik.
Hele kiraz zamaný Yeþilyurt’tan girer
Gündüzbey’den çýkardýk.
Bahçeler gibi bahçe sahipleri de cömertti.
Biz kiraz,kayýsý toplardýk onlar keyif ederdi,
Bahçelerinden meyva alýyoruz diye sevinirlerdi.
Dostlarým terk etti birer birer,
Kimse kalmadý.
Üzülmüyorum hayýr, asla üzülmüyorum,
Kalan kalýr,giden gider.
Ne demiþler
Benimle olan benimdir gerisi misafir,
Misafirdiler,aðýrlandýlar,gittiler.
Þimdi tek tabanca takýlýyorum,
Her akþam yine Kanalboyu’nda konaklýyor,
Malatya’nýn ayrý bir köþesinde
Yine mangalýmý yakýyorum.
Yine bahçelere dalýyorum,
Bahçeler yine cömert
Bahçe sahipleri yine ayný konuksever.
Yani bende deðiþen bir þey yok
Ben yine ayný ben,Malatya yine ayný Malatya.
Deðiþen sadece ortam,
Kalabalýktýk,bu kez kalabalýðým.
Aklýma geliyorsun bir sigara yakýyorum,
Sen de bitiyorsun.
Hem keyif veriyorsun, hem öldürüyorsun azar azar
Bundan sonra yanýmda olsan ne yazar ,
Olmasan ne yazar.
Nevalem yok bu akþam.
Gelirken büfeye uðradým ,
Alýþmýþ ya hemen bir büyük sardý büfeci.
Býrak büyüðü dedim
“Sevdiðin kadar sevilirsin”demiþ ya Can Yücel
O ne içtiyse ondan istiyorum dedim.
Bir sigara da büfeci yaktý.
Rüzgar esiyor ,küfür küfür Beydaðý,
Ýçim titredi kendime geldim Vallahi,
Ulan ne güzelmiþsin sen be Malatya.
Her yanýnda yýldýz yýldýz ýþýklar,
Biri sönüyor diðeri yanýyor,
Gecenin bu saatinde Malatya bana eþlik ediyor.
Seni kim takar kim umursar.
Yarýn gece mekân farklý olacak
Nasýl olsa ebedi istirahatgâhýmýzdýr diyerek
Þehir mezarlýðýnda konaklayacaðým.
Adýný son kez anýp,
Son kez arkama bakýp,
Son bir sigara daha yakacaðým,
Belki de son kez aðlayacaðým,
Ama gidiþini asla umursamayacaðým.

Mehmet Zafer

Sosyal Medyada Paylaşın: