KIŞA VURURKEN ADIMLAR

ellerimi yüzümde gezdirirken
yüreðim zamana karþý
kaybeden taraf olmanýn
hüznünü taþýyor.

týpký eylül gibi
kýþa vururken adýmlarýný.

o havaya girmiþ saçlarým
þimdi kýrýlmýþ aklarla dolup taþmýþ.

gözlerime kurulan beyazlýk
zihnimde ki tedirgin bakýþlarý
vuruyor aynalara,

þüphenin gölgesi düþtüðü gün
yaþam; içimde ki dünyaya
karanlýklar taþýdý
toz pembe hayallerimi yýkýp.

uzun zamandan beri
güzel bir söze hasret kaldý dilim.

isyanýn öfkesini
nöbete vurmuþ aklým,

hala mazide kalmýþ
yitik günlerin
acýsýný tadýyor.

canýmýn sýcak muhabbeti
çoktan kesilmiþ damarlarýmdan,

zamanýn dinmeyen açlýðýna
yenilip aðlarken,

bir köþeye çekilip
yalnýzlýðýmý kýrmaya çalýþýyorum.

Ben;

kaderin çamur attýðý
yalancý gölge,

ve heveslerine tutkuyla sarýlýp
gençliðini günahla yýkayan sefil insan

ölüme damgalanmýþ
aciz ruhumun sesiyle
sana sesleniyorum;

Sen;

edebin duvarýný yýkýp
karþý fýrsatlara
idealler yükleyen,

büyülü zaferlerin
sahibi zaman,

al iþte her þeyi mi
sana býrakýyorum.

artýk bu oyunlara son ver
mimiklerimde fýþkýran
bu acý dolu tebessümlere inan.

ah! kelimesine bile
þu an ne kadar çok muhtacým,

her þey boðazýma düðümlenmiþ.


bir dileðim var
hayattan kopacaðým gün
Rabbim kelimesini
bana çok görme

incinen bedenim
ölürken kývranýp durmasýn.

Býrak þu zavallý yüreðim
sana yeniden kansýn,

o geçip giden
günlerin hatýrýna.


AÐLAYAN NÝSAN








Sosyal Medyada Paylaşın: