KAYIP KİMLİĞİMİN ÖFKESİ

gözlerimin derinliðine inmiþ hüzün
yüzümde kýrýlýp giderken,

yaþamda kaybetmenin
acýsýný sürüyor
aðlayan bakýþlarýma.

ýstýrabýný hissettim;

ciddiye alamadýðým
bu yalancý dünyanýn,

sahip olmanýn doðurduðu
arsýz isteklere
eðildi aklým.

ve zýtlýðýn mantýðýna alýþtý
yitirdiðim insanlýk.

kaderin sahnesi
karanlýk kuyulara düþtükçe,

yaþam bende biçim deðiþtirir
öfkesini içime kusarak.

bozuk yargýlar kurulur
her düþüþümün ardýndan,

zenginleþmek ister
kendi öz gerçeklerim

düþlerin cennetinde kaybolur
körelmiþ zihnim.

kuþluk vakti güneþinde
dirilir cehennemim
ihanete dönüþür çirkinliðim.

süslü vaatlerin kuþattýðý
pencerenin ardýnda

diþleri öfkeyle kamaþan
bir çocuk gibi sarýlýrým günahlara,

zaman gözlerimde tazelenirken.


AÐLAYAN NÝSAN


Sosyal Medyada Paylaşın: