ŞAKAĞIMDA PARLAYAN GÜNEŞ

kan içirdiðimiz topraklarýn üzerinde
günü izlerken,

karanlýk sabahlara taþýdýðýmýz gelecek

ne zaman dirilir
hüsrana düþmeden.

hayatýn her anýna yayýlan
kazanma arzusu
acýlara katlanmayý öðrendikçe

ölüm taç giydireceði
yeni bedenlerin peþinden koþacak.

doðarken baþlayan bir büyünün
masumiyetini saran günah
hayatýmýzýn kaderini deðiþtirip
yalnýzlýðýn avucuna býraktýkça

susuzluðumuza çalýnmýþ
edepsiz arzular,
yeni ihanetler yükleyecek.

þakaðýmda parlayan güneþ
kolay gidiþlerin
çanýný çalma artýk
zavallý aklýma.

sýra sýra takýlýp giden
bedenlerin çýðlýðý
kulaðýma indikçe

ben bu sonsuz bahçeden
nasýl ayrýlým
nasýl alýþýrým.

sükunetime hançer gibi inen
isyaným,
aðýr sözlerimle yankýlanýrken,

bu yaþamýn yüküne katlanmak
yüreðimin atýþlarýnda gizlenmiþ gerçeði
kabul etmek istemiyor Tanrým.


AÐLAYAN NÝSAN




Sosyal Medyada Paylaşın: